Charakterystyczne dla kreolskiej społeczności niezwykle dynamiczne
widowisko, odbywające się w czasie nieformalnych spotkań rodzinnych i
imprez dla publiczności. Piosenki śpiewane w niskiej tonacji stopniowo
nabierają tempa, a tancerze wirują wokół siebie w różnych układach
tanecznych, wykonując drobne kroki i poruszając w rytmie melodii
biodrami i rękami. Soliści improwizują pieśni w języku kreolskim, a
niekiedy również i w innych językach. Tempo i typowy dla segi rytm
nadają instrumenty muzyczne – tamburyn, grzechotka i triangel (żelazny
trójkąt). Słowa piosenek mówią o miłości albo o trudnościach dnia
codziennego, co często jest oddane również przez układy taneczne.
Kobiety zwykle noszą powłóczyste spódnice nakładane na halki, a
mężczyźni spodnie z podwiniętymi nogawkami, kolorowe koszule i słomkowe
kapelusze, co ma przypominać stroje przodków. Śpiewacy, tancerze i
muzycy przekazują wiedzę zarówno w sposób formalny, jak i nieformalny,
poprzez uczestnictwo i naśladownictwo. Niektórzy wytwarzają instrumenty i
udzielają innym nieformalnych lekcji.
Geet-Gawai, pieśni ludowe w języku bhodźpuri
Język bhodźpuri, bhojpuri, grupy indoaryjskiej, używany przez ok. 38 mln ludzi, zwłaszcza w indyjskim stanie Bihar, przyległych rejonach stanu Uttar Pradesh i Nepalu oraz w Surinamie, Mauritiusie, na Trynidadzie i Tobago.
Ceremonia Geet-Gawai łączy rytuały, modlitwy, pieśni oraz taniec. Odbywa się w domu jednego z przyszłych małżonków, odprawiany jest przez kobiety z rodziny oraz sąsiadki. Pięć zamężnych kobiet wkłada w chustę kurkumę, ryż, zioła i pieniądze, podczas gdy pozostałe kobiety siedzące wokół śpiewają modlitwy mające na celu poświęcić dom. Następnie matka jednego z młodych oddaje cześć instrumentom muzycznym, które zostaną użyte podczas ceremonii. Później zaczynają się śpiewy i tańce.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz