30 kwi 2016

Park Mużakowski. Polska, Niemcy 2004

Zajmuje 728 ha powierzchni po obu stronach Nysy Łużyckiej, jest to największy park w stylu angielskim na terenie Polski. Po stronie polskiej znajdują się 522 ha całego założenia parkowego, a po stronie niemieckiej 206 ha. Centralna część parku z zabudowaniami rezydencjalnymi znajduje się po zachodniej stronie rzeki przy niemieckiej miejscowości Bad Muskau, polska część leży przy miejscowości Łęknica. Założycielem parku był książę Hermann Ludwig Heinrich von Pückler-Muskau (1785–1871), który po licznych podróżach, w tym do Anglii, zachwycił się parkami krajobrazowymi. W 1811 roku odziedziczył po zmarłym ojcu posiadłość w Muskau. Na początku XIX wieku był to zamek z otaczającym go parkiem położonym nad Nysą. W 1815 roku  Pückler wydał list otwarty do mieszkańców Muskau, w którym prosił o pomoc w zakładaniu parku przypałacowego w stylu angielskim. W latach 1815–1845 rezydencja rozrosła się w rozległe założenie parkowe w stylu krajobrazowym. Przemodelowano teren, wybudowano mosty przez Nysę, nasadzono tysiące drzew i krzewów. Całość została perfekcyjnie wpisana w naturalne wnętrze doliny rzeki. Kolejnym właścicielem posiadłości był książę Fryderyk Niderlandzki, który kontynuował prace związane z tworzeniem parku. Kazał przebudować i zmodernizować niektóre budowle. We wschodniej części parku powstało arboretum, w którym znajduje się prawie 3000 gatunków roślin drzewiastych i krzewiastych. W 1883 roku park przejęła rodzina von Arnim, która po odratowaniu funduszy Muskau kontynuowała dzieło swoich poprzedników.  W 1945 roku rodzina von Arnim została wysiedlona z Muskau. W czasie wojny park i wiele budynków uległo zniszczeniu w tym główna rezydencja, Nowy Zamek. Podczas działań frontowych na Nysie Łużyckiej zostały wysadzone dwa historyczne mosty: Most Podwójny odbudowany w 2003 roku oraz Most Angielski, którego odbudowa zakończyła się w roku 2011. W tym samym roku zakończyła się renowacja Mostu Arkadowego w polskiej części parku.

                                                               foto: Tomasz Wasiolka
 

                                                    Nowy zamek

                                                           foto: baerchen57


                                                            foto: Tomasz Wasiolka


                                                                           foto: Alex
 

                                                       Stary zamek

                                                         foto: Stadtkatze


                                                              foto: Stadtkatze


                                                           foto: Stadtkatze


                                                                     foto: Stadtkatze


                                                              foto: cнαт-ɴoιr^^


                                                                  foto: Nic Simanek



                                                      foto: Henk van der Eijk


                                                            foto: Henk van der Eijk


                                                            foto: Nic Simanek

Misje franciszkańskie Sierra Gorda w Querétaro. Meksyk 2003

Zostały  wzniesione w czasie ostatniej fazy szerzenia chrześcijaństwa na obszarach w środkowym Meksyku (połowa XVIII w.) i stały się punktem odniesienia dla dalszej ewangelizacji i kolonizacji Kalifornii, Arizony i Teksasu. Bogato zdobione fasady kościołów są przedmiotem szczególnego zainteresowania, gdyż stanowią przykład wspólnego wysiłku twórczego misjonarzy i Indian. Osady wiejskie powstałe wokół misji zachowały lokalny charakter. 

Misja Santiago w Jalpan założona w 1744 r.
                                                                      foto: kwbill


                                                                     foto: kwbill


                                                                    foto: kwbill


                                                              foto: kwbill


Misja Santa María del Agua w Landa leży 20 km od Jalpan, została zbudowana w latach 1760 -1768.

                                                        foto: paula soler-moya


                                                            foto: paula soler-moya


                                                                foto: paula soler-moya


                                                          foto: paula soler-moya


                                                            foto: paula soler-moya


Misja San Francisco del Valle w Tilaco leży  18 km od Landa de Matamoros, została zbudowana w latach 1754 - 1762 przez Juana Crespi.

                                                            foto: paula soler-moya


                                                          foto: Only Charlie


                                                               foto: paula soler-moya


                                                          foto: paula soler-moya

Misja Nuestra Señora de la Luz w Tancoyol prawdopodobnie zbudowana przez Juana Ramos de Lora, który mieszkał tu w latach 1761 -1767.

                                                               foto: paula soler-moya

Misja San Miguel Concá leży 40 km od  Jalpan, zbudowana prawdopodobnie w 1754 r.

                                                                 foto: Steve Bridger


                                                               foto: paula soler-moya



                                                             foto: paula soler-moya

29 kwi 2016

Washoku – tradycje kulinarne związane z obchodami Nowego Roku. Japonia

Washoku jest praktyką społeczną, opartą na umiejętnościach, wiedzy, ćwiczeniach i tradycjach związanych z produkcją, przetwarzaniem, przyrządzaniem i spożywaniem żywności. Łączy się z zasadą szacunku dla przyrody i zrównoważonego wykorzystywania zasobów naturalnych. Wiedza oraz aspekty społeczne i kulturowe Washoku znajdują odzwierciedlenie w obchodach Nowego Roku. W czasie przygotowań, Japończycy wykonują wtedy różne czynności z myślą o przyjęciu bóstwa nadchodzącego roku: pieką ciastka ryżowe oraz przygotowują specjalne dania i potrawy, dekorowane świeżymi składnikami o symbolicznym znaczeniu. Potrawy podawane są na specjalnej zastawie stołowej i spożywane w gronie rodzinnym lub w szerszym kręgu lokalnej społeczności. Ta praktyka sprzyja spożywaniu naturalnych, miejscowych produktów, takich jak ryż, ryby, warzywa oraz dziko rosnące rośliny jadalne. Podstawowa wiedza i umiejętności związane z Washoku, takie jak prawidłowe przyprawianie domowych potraw, jest przekazywana w domu podczas wspólnych posiłków. Lokalne stowarzyszenia, nauczyciele i instruktorzy sztuki kulinarnej także odgrywają rolę w przekazywaniu wiedzy i umiejętności poprzez edukację formalną i nieformalną lub praktykę.

                                                         fuente: www.japantimes.co.jp


                                                          fuente: news.tlcthai.com


                                                  fuente: www.midoripress-aeon.net


                                                      fuente: www.comerjapones.com


                                                      fuente: wasa-bi.com


Nieodzownym elementem celebracji Nowego Roku są tradycyjne posiłki noworoczne - osechi ryōri. Składa się na nie wiele charakterystycznych dań, między innymi czarna fasola sojowa czy ikra śledzia, których spożycie ma przynieść szczęście w rozpoczynającym się roku.
 
                                                 fuente:  www.yoshimatsuaz.com    


                                                      fuente: www.crunchyroll.com                          



                                                     fuente: japantownfoundation.org


                                                           fuente:foodsaketokyo.com

Stare miasto Aleppo Syria 1986

Miasto położone około 50 km na południe od granicy z Turcją,  na krańcach Pustyni Syryjskiej. Jedno z najstarszych nieprzerwanie zamieszkanych miast Bliskiego Wschodu - od co najmniej 1800 p.n.e. Mieszkają tu Arabowie, Turcy, Ormianie, Grecy, Kurdowie i Żydzi. Starożytne Halpe zostało założone  na lądowym szlaku handlowym z Europy do Indii. Możliwe, że początki osiedla w miejscu późniejszego miasta datują się od szóstego tysiąclecia p.n.e. Najwcześniejsze wzmianki o Aleppo w źródłach historycznych pochodzą z około 1800 p.n.e., gdy było stolicą miejscowego amoryckiego królestwa Jamhad. Około 1600 p.n.e. Aleppo zostało opanowane przez Hetytów i pozostawało pod władzą różnych państw hetyckich do około 800 p.n.e. Następnie należało do imperium Urartu, później asyryjskiego (wtedy nazywało się Halman), a następnie - perskiego. W 333 p.n.e. zdobył je Aleksander Macedoński, po czym pozostawało pod władzą Seleucydów. Po przebudowie w 280 p.n.e. Seleukos I Nikator nadał mu nazwę Beroea. Za czasów Seleucydów powstały pierwsze budowle, które złożyły się potem na najsłynniejszy zabytek Aleppo - cytadelę Kalat Halab, położoną na skalnym wzgórzu w centrum miasta, rozbudowywaną przez kolejnych władców.  Od 1070 panowali tu Turcy seldżuccy,  w latach 1260-1317 Mongołowie, którzy zburzyli cytadelę, następnie znów Arabowie. W 1517 miasto włączono do Imperium osmańskiego, w którym pozostawało aż do czasu jego upadku (z wyjątkiem krótkiej okupacji mameluckiej 1832-1840).  W Aleppo internowany był polski generał Józef Bem, który schronił się w 1849 roku w Turcji po upadku powstania na Węgrzech. W 1850 roku uruchomił w mieście sfinansowaną z własnych środków fabrykę saletry, która dostarczała ją tureckiemu rządowi. W uznaniu jego zasług otomańska Porta mianowała go generałem tureckiej armii. W tym roku  wybuchły tu  krwawe zamieszki zainicjowane przez Beduinów, które wymierzone były zarówno w turecką władzę na tym terenie jak i w syryjskich chrześcijan. Turecki gubernator na tym terenie Mustafa Pasza powierzył Bemowi dowództwo obrony miasta przed najazdem arabskich nomadów podczas, której generał dowodził artylerią. W listopadzie 1850 Bem zachorował na malarię azjatycką i zmarł w mieście w nocy 10 grudnia. Kresem panowania tureckiego w Aleppo była I wojna światowa. Od 1915 do miasta uciekali Ormianie, wypędzani przez Kurdów i Turków w Anatolii. Pod koniec października 1918 wojska brytyjskie zajęły miasto, w wyniku traktatów w Sewrze i w Lozannieznalazło się we francuskiej mandatowej Syrii. 

                                  Cytadela Kalat Halab z XIII w.

                                                       foto: Jose Javier Martin Espartosa


                                                                   foto: Hovic



                                                                foto: lokha


W 1158 powstał Wielki Meczet (Al-Dżami Al-Kabir), fundacji sułtana Nur ad-Dina.

                                                       foto: Jose Javier Martin Espartosa


                                                     foto: Jose Javier Martin Espartosa


                                                                  foto: Paul Kidd


Duża część miasta, w tym meczet, została zniszczona podczas bitwa o Aleppo (2012-2014).


                                                        fuente: actualidad.rt.com


                                                   foto: Jose Javier Martin Espartosa


                                                          foto: Jose Javier Martin Espartosa


                                                  foto: Emily & Michael Dziedzic



                                                                     foto: Hovic


                                                        foto: Sergio e Gabriella Trentanni


                                                        foto:  bill anderson



                                                    foto: Jose Javier Martin Espartosa 


                                                               foto: Jürgen Rese


                                                           foto: Chris Hill


                                                           fuente: actualidad.rt.com



                                                       fuente: www.elmundo.es