Wyspa Gulangyu. Chiny 2017

Leży przy ujściu rzeki Chiu-lung, niedaleko miasta Xiamen. Wraz z otwarciem Xiamen jako portu handlowego w 1843 roku i wyznaczeniu Gulangyu jako kolonii dla cudzoziemców w 1903 roku wyspa Gulangyu leżąca u południowego wybrzeża chińskiego imperium nagle stała się ważnym oknem dla wymiany chińsko-zagranicznej. Gulangyu jest wyjątkowym przykładem syntezy kulturowej, zrodzonej z tej wymiany handlowej, która pozostaje czytelna w tkance miejskiej. Mieszają się tu różne style architektoniczne, szczególnie tradycyjny styl południowego Fujian, neoklasycystyczny styl zachodni czy też styl kolonialny z werandą. Najwybitniejszym świadectwem fuzji tych różnorodnych wpływów jest nowy ruch architektoniczny: styl Amoy Deco, będący syntezą stylu modernistycznego z początku XX wieku i stylu Art Deco.

                                                  foto: Andrew Leyden

Taras widokowy Sunlight Rock

                                                     foto: fallen_lucifer

                                                     foto: Guido Crolla

świątynia w  Sunlight Rock

                                                    foto: Dāvis Kļaviņš

                                                          foto: David

                                                          foto: David

Ogród Shuzhuang leży w najwyższym punkcie wyspy

                                                        fuente: Pinterest

                                                                    foto: Paul

                                                             foto: Dāvis Kļaviņš

                                                    foto: raemin Zhang

                                                        foto: Dāvis Kļaviņš

                                                        foto: wifarm

                                                        foto: marco bono

                                                             foto: Robert
 

                                                          foto: marco bono

                                                             foto: marco bono

Pomnik Koxinga, bohatera narodowego

                                                         foto: marco bono



                                             foto: Ben

                                                          foto: marco bono

                                                            foto: marco bono

                                                            foto: marco bono

Asmara. Erytrea 2017

Asmara to stare miasto etiopskie, które zostało zajęte w 1889 przez Włochów. Od 1897 był to ośrodek administracyjny włoskiej kolonii Erytrea, a w latach 1952-1962 siedziba władz federalnych Erytrei. W latach 1962-1993 była to siedziba etiopskiej prowincji Erytrea, a później niepodległego już państwa.Położona 2000 m n.p.m. stolica Erytrei rozwijała się od 1890 roku jako placówka wojskowa włoskiej władzy kolonialnej. Od 1935 roku miasto podporządkowano budowlanemu programowi na dużą skalę, w którym zastosowano ówczesny racjonalistyczny włoski styl dla budynków rządowych, rezydencjalnych i handlowych, kościołów, meczetów, synagog, kin, hoteli... Do obiektu należy obszar, w którym odzwierciedlenie znajduje wpływ różnych faz planowania urbanistycznego między 1893 a 1941 rokiem oraz niezaplanowane dzielnice rdzennej ludności Arbate Asmera i Abbashawel. To wyjątkowe świadectwo urbanistyki z początku XX wieku i jej zastosowania w afrykańskim kontekście.

                                                      foto:  Charles Roffey

                                                         foto:  Charles Roffey

                                                      foto:  Charles Roffey


Kino Impero (1938) w stylu modernistycznym

                                                      foto:  Charles Roffey

                                                    Teatr

                                                                 foto: Jess

                                                           foto: Carlos Reis

                                                                  foto: Jess

                                                         foto: Carlos Reis


Cerkiew Enda Mariam

                                                     foto:  Charles Roffey

                                                    foto:  Charles Roffey

                                                     foto:  Charles Roffey


Wielki meczet zbudowany przez włoskich architektów

                                                        foto: Carlos Reis

                                                                foto: Jess

                                                               foto: Jess


                                                           foto: Jess


Koptyjski kościół Św. Marii z 1930 r.

                                                         foto: Ben Rolfe

                                                                foto: Jess

Lake District w Anglii 2017

Obszar w północno-zachodniej Anglii w hrabstwie Kumbria, jedno z najpopularniejszych miejsc wypoczynkowych Wielkiej Brytanii. W swojej centralnej części obejmuje Park Narodowy Lake District. Kraina, obfitująca w jeziora (Windermere, Ullswater) i góry (najwyższy szczyt Anglii Scafell Pike, 978 m n.p.m.), stanowiła inspirację dla artystów, szczególnie w dobie romantyzmu. Kraina Jezior, znajdująca się w północno-zachodniej Anglii, to górzysty region, którego doliny zostały ukształtowane w okresie zlodowacenia, a następnie uformowane przez rolniczo-pasterskie użytkowanie gruntów, charakteryzujące się polami okolonymi murkami. Działanie przyrody, połączone z działalnością człowieka, doprowadziło do powstania harmonijnego krajobrazu, z górami odbijającymi się w jeziorach. Prestiżowe wille, ogrody i parki powstały tak, aby podkreślić piękno tego miejsca. W XVIII wieku walory Angielskiego Pojezierza doceniono w malarstwie i w wielu działach epoki romantyzmu: sławiono go w obrazach, rysunkach i tekstach literackich. Skłoniły również do refleksji nad znaczeniem piękna krajobrazów, dając początek pierwszym staraniom na rzecz ich ochrony.

                                                  Keswick

                                               foto: (Bob) Ricardo Solar

                                                 Buttermere

                                                           foto: Jim Monk 

                                                  foto: Sheldon Wood 

                                                   foto: Reinhold Behringer 

                                                            foto: Barry

                                                       foto: Paulo Etxeberria

                                                   foto: Paulo Etxeberria

                                                         foto: David Iliff

                                                      foto: Vossitch

                                                         foto: Vossitch

Park Narodowy Los Alerces. Argentyna 2017

Znajduje się w Andach, w północnej Patagonii, a jego zachodnie granice pokrywają się z granicą chilijską. Kolejne zlodowacenia ukształtowały krajobraz regionu i utworzyły spektakularną scenerię, złożoną z moren, cyrków polodowcowych i jezior o przejrzystych wodach. Roślinność zdominowana jest przez gęste lasy klimatu umiarkowanego, które wraz z wysokością ustępują pastwiskom górskim pod skalistymi szczytami Andów. Obiekt ma zasadnicze znaczenie dla ochrony niektórych z ostatnich już całościowych połaci lasów patagońskich, prawie dziewiczych, które dają schronienie wielu endemicznym lub zagrożonym wyginięciem gatunkom flory i fauny.

W miejscowości Villa Futalaufquen znajduje się Centrum Informacji a także hotele, camping oraz restauracje.

                                                 Lago Verde

                                                           foto: Inodoro Tapado

                                                       foto: Carlos Torres

                                                foto: Adrian Gutarra Sebastian 

Cyprys patagoński jest bardzo długowieczny – znany rekordzista osiągnął wiek 3622 lat

                                                          foto: Carlos Torres

  

                                                     Futalaufquen 

                                                         foto: Sarmale / Olga

                                                            foto: Sarmale / Olga