Pimachiowin Aki. Kanada 2018

Pimachiowin Aki (dosł. tłum. z języka odżibwe „ziemia, która daje życie”) – leśny krajobraz kulturowy stanowiący dziedzictwo kulturowe pięciu odłamów indiańskiego plemienia Odżibwejów – Pikangikum, Poplar River, Pauingassi, Little Grand Rapids i Bloodvein – obejmujący obszary tajgi na terenie prowincji Manitoba i Ontario. Zajmuje powierzchnię 33400 km². Krajobraz ma charakter leśny, obejmuje przed wszystkim tajgę, z wieloma rzekami, jeziorami i mokradłami. Występuje tu wiele gatunków flory i fauny borealnej, m.in. renifer kanadyjski (karibu), łoś euroazjatycki, wilk szary, rosomak tundrowy, ryś, zając amerykański, jesiotr jeziorny, wilsonka kanadyjska i nury. Pimachiowin Aki jest domem dla największego stada karibu na południe od Zatoki Hudsona.

Woodland Caribou Provincial Park

Cztery niewielkie społeczności Odżibwejów zamieszkują te tereny od ok. 7 tys. lat. Znaleziono tu pozostałości tradycyjnych narzędzi i broni myśliwskiej, obozów myśliwych i cmentarzy, a także rysunki naskalne. Odżibwejowie opiekują się swoją ziemią zgodnie z tradycją Dżi-dżanauendamang Dżidakiiminaan ( „utrzymania ziemi”) opierającą się na trzech zasadach: czczeniu darów stwórcy poprzez odpowiednie użytkowanie ziemi, utrzymywaniu relacji opartych na szacunku dla aki ( „ziemia i jej całe życie”) poprzez odpowiednie praktyki i zwyczaje, oraz na utrzymywaniu harmonijnych relacji z innymi ludami poprzez sojusze i partnerstwa oraz szacunek dla starszyzny, strażników tradycji.

Ivrea - miasto przemysłowe XX wieku. Włochy 2018

Ivrea, miasto położone w regionie Piemontu, było wykorzystywane jako pole doświadczalne przez firmę Olivetti, producenta maszyn do pisania, mechanicznych kalkulatorów i komputerów biurowych. Wpis obejmuje dużą fabrykę oraz budynki administracyjne, socjalne i mieszkalne. Ten kompleks architektoniczny został zaprojektowany przez czołowych urbanistów i architektów włoskich (Luigi Figini, Gino Pollini, Roberto Gabetti, Aimaro Isola), głównie w latach 1930–1960 i jest odzwierciedleniem idei Movimento Comunità. Jako modelowy projekt socjalny Ivrea wyraża nowoczesną wizję relacji między produkcją przemysłową i architekturą.

Krajobraz archeologiczny z epoki Sasanidów w regionie Farsu. Iran 2018

Na miejsce wpisane składa się osiem stanowisk archeologicznych, leżących w trzech obszarach geograficznych w południowo-wschodniej części prowincji Fars: Firuzabad, Biszapur i Sarvestan. Warowne budowle, pałace i urbanistyka pochodzą z najwcześniejszych i najpóźniejszych czasów Imperium Sasanidów, którzy panowali w tym regionie od 224 do 658 roku n.e. Wpis obejmuje stolicę wybudowaną przez założyciela dynastii, Ardaszira, a także miasto i budowle architektoniczne wzniesione za czasów jego następcy, Szapura I. Krajobraz architektoniczny jest ilustracją optymalnego wykorzystania topografii naturalnej i stanowi świadectwo wpływów tradycji kulturalnych Achemenidów i Partów, a także sztuki romańskiej, która wywarła duży wpływ na styl architektoniczny i artystyczny ery islamskiej.