Göbekli Tepe. Turcja 2018

Göbekli Tepe (wybrzuszone wzgórze) – stanowisko archeologiczne w południowo-wschodniej Turcji, kryjące pozostałości prehistorycznego sanktuarium. Odkrycie to, razem z Nevalı Çori, doprowadziło do reorientacji współczesnej wiedzy o neolicie w Eurazji. Göbekli Tepe jest najstarszym znanym miejscem kultu stworzonym przez człowieka (jego powstanie datowane jest na 10 tys. lat p.n.e.). Amerykański rekonesans archeologiczny w 1964 roku uznał, że wzgórze to nie miało charakteru całkowicie naturalnego. Jednakże zakładano, że prawdopodobnie kryje cmentarzysko bizantyjskie lub też islamskie. Niemiecki Instytut Archeologiczny oraz Muzeum Archeologii i Mozaiki w Şanlıurfa rozpoczęły wykopaliska w 1994 roku. Prehistoryczny charakter tego miejsca rozpoznano od razu. Do 2009 roku przebadano tylko około 5% terenu. Ocenia się, że dokończenie wykopalisk może zająć jeszcze 50 lat. 

                                                                   fuente: www.tribuna.com.mx

Najstarsza warstwa (III) zawiera słupy megalityczne połączone młodszymi od nich ścianami, tworzące razem koliste lub owalne struktury. Jak dotąd odkopano 4 takie struktury. Badania geofizyczne wskazują na istnienie kolejnych 16 struktur tego typu. Warstwa III jest datowana na około 9 tysięcy lat p.n.e.  W obrębie murów świątyni odkryto sześć kamiennych koryt, mających pojemność dochodzącą do 160 litrów. Osad znaleziony na ich dnie zawierał szczawiany powstałe po połączeniu wody z ziarnem; na tej podstawie naukowcy badający stanowisko wysnuli hipotezę, że koryta mogły służyć do warzenia prehistorycznego piwa.
W warstwie II odkryto szereg przylegających do siebie prostokątnych pokoi z podłogą z polerowanego wapienia. Jest ona datowana na 7500–6000 lat p.n.e.
Najwyższa i zarazem najmłodsza warstwa I zawiera pozostałości działalności rolniczej. 

                                                                                  foto: yepyep

                                                               fuente: www.go4travelblog.com

                                                        fuente: www.nationalgeographic.com.es

                                                                       fuente: www.tumblr.com

                                                          fuente: www.dainst.blog/the-tepe-telegrams

                                                               fuente: https://phys.org/news

Kolombijsko-wenezuelskie pieśni przy pracy z Llanos

Śpiewane a capella pieśni na tematy związane z hodowlą bydła. Powstały w wyniku ścisłej relacji między populacjami Llaneras i wypasaniu bydła i koni. Praktyka ta stanowi część tradycyjnego systemu hodowli bydła, który doskonale synchronizuje ze środowiskiem  naturalnym tego regionu. Pieśni opowiadają o  życiu pasterzy i są przekazywane ustnie z pokolenia na pokolenie. Niestety owa praktyka stopniowo zanika z powodu szeregu zmian społeczno-ekonomicznych i politycznych, które znacząco zmieniły przestrzeń  kulturową wspólnot Los Llanos. Cała seria ambitnych planów zagospodarowania przestrzennego, pomyślana z perspektywy rozwojowej, doprowadziła do głębokich przekształceń nie tylko systemów własności i użytkowania gruntów, ale także przestrzeni przyrodniczych, społecznych i kulturowych. Niemniej jednak podjęto wiele starań, aby je chronić. Opracowuje się projekty szkoleniowe dla nauczycieli szkół; i organizuje liczne festiwale.