Umiejętności związane z perfumami w Pays de Grasse. Francja

Umiejętności związane z wyrobem perfum w Pays de Grasse obejmują trzy różne aspekty: uprawę roślin aromatycznych, wiedzę na temat naturalnych materiałów i ich przetwarzania oraz sztukę komponowania perfum. Tradycja uprawy roślin aromatycznych, używanych do wyrobu perfum oraz tworzenia mieszanek zapachowych, która w Pays de Grasse datuje się co najmniej od szesnastego wieku, długo rozwijała się jako dziedzina rzemiosła podległa garbarstwu. Uprawa roślin aromatycznych wiąże się z wielką liczbą umiejętności i rozległą wiedzą na temat między innymi przyrody, gleby, pogody, biologii, fizjologii roślin i prac ogrodniczych, a także konkretnych technik, takich jak metody ekstrakcji chemicznej i destylacji hydraulicznej. Techniki stosowane w Grasse są wypracowywane i ulepszane przez samych mieszkańców tego regionu. Jednakże oprócz umiejętności technicznych potrzebna jest tu także wyobraźnia, pamięć i kreatywność. Związana z nim wiedza specjalistyczna przekazywana jest na ogół nieformalnie, w drodze długiego procesu nauki, który w większości przypadków ma miejsce w samych perfumeriach. W ostatnim czasie rośnie jednak zainteresowanie standardyzacją nauczania tego zawodu poprzez nadanie mu charakteru formalnej edukacji. 

Rezerwaty ptaków wędrownych wzdłuż wybrzeża Morza Żółtego i Zatoki Pohaj w Chinach 2019

Wpis obejmuje tereny największych na świecie wattów – przybrzeżnych błot i szerokich równi pływowych, odsłanianych w czasie odpływu morza. Są one, podobnie jak rozciągające się w tym regionie bagna i mielizny, niezwykle bogatym źródłem pożywienia dla wielu gatunków ryb i skorupiaków. Strefy międzypływowe Morza Żółtego i Zatoki Pohaj pełnią istotną rolę jako miejsce gromadzenia się ptaków wędrownych, migrujących w kierunku Azji Wschodniej i Australazji. Dla wielkich stad ptaków, w tym wielu gatunków zagrożonych, wybrzeże Zatoki Pohaj jest miejscem przystanku w długiej podróży, koniecznym dla odpoczynku, pierzenia, gniazdowania i zimowania, a więc decydującym o ich przetrwaniu.  

Przedstawienie teatralne Kwagh-Hir. Nigeria

Praktyka ta ma zródło w narracji historii, przez plemie tiv, głównie po pracy, póznym wieczorem. Spektakl bawi społeczeństwo i nadaje mu lekcje moralne poprzez inscenizację i interpretację faktów społecznych z teraźniejszości i przeszłości. Wykorzystuje lalki, poezję, muzykę, tańce oraz narrację realistycznych opowieści, aby pokazać realne historie z życia ludzi, czyli ich codziennych walk, aspiracji, sukcesów i porażek. Teatr "kwagh-HIR" jest dziedzictwem kulturowym wspólnoty, a wiedza i techniki z nim związane są przekazywane poprzez praktyczne uczenie się. Wszyscy, którzy wykazują zainteresowanie działalnością  teatralną są szkoleni aż do zdobycia wystarczającego poziomu aby występować w spektaklach.

Međimurska popevka – pieśń ludowa z Żupanii medzimurskiej. Chorwacja

Medimurska popevka była pierwotnie solowym utworem wokalnym wykonywanym przez kobiety. Obecnie wykonywana jest zarówno indywidualnie, jak i przez grupy kobiet i mężczyzn, w wersji wokalnej, wokalno-instrumentalnej lub instrumentalnej, monofonicznej i wielogłosowej, jako osobny gatunek muzyczny lub akompaniament do tańca. Ogromne znaczenie ma tekst, decydujący o klasyfikacji danej popevki jako pieśni miłosnej, smutno-melancholijnej, humorystycznej lub kościelnej. Najczęstszymi wykonawcami są członkowie grup i stowarzyszeń kulturalno-artystycznych, mających w Chorwacji długą tradycję, ale indywidualni wykonawcy także odgrywają znaczącą rolę, ponieważ zróżnicowane solowe wykonania są typowe dla popevki. Przeciętny mieszkaniec styka się z tą formą muzyki wielokrotnie w ciągu życia, często sam biorąc udział w jej wykonywaniu. Aktualnie około pięćdziesięciu muzyków uważanych jest za mistrzów zdolnych przekazać klasyczne cechy tego gatunku, jednocześnie nadając wykonaniom indywidualne cechy. Mentorami, przekazującymi praktyczne umiejętności następnym pokoleniom, są najczęściej kobiety.