22 sie 2015

Leptis Magna. Libia 1982

Jedne z najlepiej na świecie zachowanych ruin starożytnego miasta rzymskiego. Miasto założyli Fenicjanie. Leptis została podporządkowana wraz z pozostałymi dwoma koloniami fenickimi, Oeą i Sabratą, tworzącymi Tripolis, czyli „trójmiasto”, zwierzchnictwu Kartaginy. Po II wojnie punickiej (218-201 p.n.e.), w której Rzym pokonał Kartaginę, Leptis Magna pozostała w granicach Kartaginy, ale stała się terenem spornym między dawną metropolią a sprzymierzonymi z Rzymem królami numidyjskimi. W 46 p.n.e. po zwycięstwie Cezara nad pompejańczykami w Afryce Leptis została włączona do nowo założonej prowincji Africa Nova, której pierwszym namiestnikiem został historyk Salustiusz. Cesarz August (27 p.n.e. – 14) najpierw restytuował na terenie prowincji Africa Nova królestwo Numidii i oddał je Jubie II, w nagrodę za pomoc w wojnie z Antoniuszem, aby wkrótce potem na nowo włączyć je do Rzym, połączyć z prowincją Africa Vetus w jedną prowincję Africa. Do tego zapalnego wówczas regionu wysłał Legio III Augusta. Z Leptis pochodził cesarz Septymiusz Sewer (193-211) i ze zrozumiałych względów po jego dojściu do władzy miasto przeżywało rozkwit, zajmowało największą powierzchnię w historii i otrzymało nazwę Leptis Magna, czyli „wielka Leptis”. Od końca III w. datuje się stopniowy upadek Leptis, m.in. wskutek pustynnienia okolicznych terenów i przechodzenia ludności osiadłej na koczowniczy tryb życia. Mury z okresu bizantyjskiego mają o wiele mniejszy obwód od tych z okresu Sewerów.

                                   Łuk Septymiusza Sewera (193-211)

                                                foto: Luis Casas Luengo


                                                          foto: Steve Rideout


                                                      foto: Frederique Harmsze 


                                                                  foto: Jess
 

                                                      Amfiteatr

                                                              foto: weesquirt

Najstarszym obiektem odkrytym na terenie Leptis jest fragment ceramiki korynckiej z ok. 500 p.n.e., na który natrafiono w jednym z grobów z okresu fenickiego, czy raczej punickiego, pod poziomem teatru rzymskiego.

                                                               foto: Luis Casas Luengo


                                                              foto: Luis Casas Luengo

                                           Plac targowy (8 p.n.e.)

                                                  foto: Frederique Harmsze


                                           Bazylika Sewerów

                                                            foto: Luis Casas Luengo


                                                               foto: Jess


                                                              foto: Jess 

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz