2 sty 2016

Dziedzictwo niematerialne na Filipinach

Śpiewy Hudhud z Ifugao
Hudhud jest recytowany i śpiewany w społeczności Ifugao (znanej z systemu tarasowych upraw ryżu) podczas sadzenia i zbiorów ryżu, a także w czasie obrzędu czuwania przy zmarłych. Powstał prawdopodobnie przed VII wiekiem i obejmuje ponad 200 pieśni, z których każda składa się z 40 epizodów. Pełna recytacja trwa często od trzech do czterech godzin. Ponieważ Ifugao mają kulturę matrylinearną, to właśnie żona często odgrywa główną rolę w śpiewie, a jej brat zajmuje wyższą pozycję niż jej mąż. Epos hudhud jest śpiewany na zmianę przez pierwszego narratora i chór. Wszystkie wersy wykonywane są na jedną, prostą melodię, wspólną dla całego regionu.

                                                      fuente: tonyocruz.com


                                                         fuente: www.unesco.org


                                                fuente: www.traveltrilogy.com


Epos Darangen ludu Maranao w regionie Jeziora Lanao
 Maranao to jedna z trzech największych grup muzułmańskich w tym kraju. Epos składa się z 17 zwrotek i w sumie z 72000 wersów, opisuje epizody z historii Maranao oraz perypetie mitycznych bohaterów. Oprócz frapującej zawartości narracyjnej, epos porusza tematy życia i śmierci, flirtów, miłości i polityki, wyrażane za pomocą symboli, metafory, ironii i satyry. W „Darangen” przedstawione są także prawo zwyczajowe, standardy zachowania społecznego i etycznego, kanon piękna i wartości społeczne cenione przez Maranao. Do dziś normy prawa zwyczajowego, którymi kieruje się starsze pokolenie, odwołują się do tekstu eposu. „Darangen”, co w języku Maranao znaczy dosłownie „opowiadać piosenką”, istniało na Filipinach przed pojawieniem się Islamu w XIV wieku. Pomimo że „Darangen” jest w większości przekazywany ustnie, część eposu została spisana ręcznie starodawnym alfabetem, opartym na piśmie arabskim. Manuskrypty te stanowią wielkiej wartości zabytki piśmiennictwa i dzieła sztuki. Wyspecjalizowani wykonawcy obydwu płci śpiewają „Darangen” podczas ceremonii ślubnych, które trwają zazwyczaj siedem nocy.  Śpiewom towarzyszą czasem muzyka i taniec.

                                                fuente: www.unesco.org



                                                          fuente: fr.pickture.com

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz