2 gru 2016

Timbuktu. Mali 1988

Timbuktu zostało założone prawdopodobnie na przełomie XI i XII w, jako sezonowa osada przez nomadyczny lud Tuaregów. Dzięki swemu korzystnemu położeniu na transsaharyjskich szlakach osada szybko się wzbogaciła. Przedmiotem handlu było złoto, kość słoniowa, niewolnicy, sól i inne towary. Timbuktu stanowiło główne miasto kilku średniowiecznych afrykańskich państw: Ghana, Mali i Songhaj. W XIV w.  miało 5 razy więcej mieszkańców niż ówczesny Londyn i było najbogatszym miastem na świecie Jego złoty wiek przypada na XVI stulecie – był to wówczas ludny i ważny ośrodek islamu. Wówczas to legendy o bogactwach tego miasta zachęciły Europejczyków do odkrycia tej części Afryki, to właśnie pojawienie się europejskich podróżników i handlarzy przyczyniło się do upadku miasta. Handel drogą morską stanowił o wiele lepszą alternatywę niż wędrówka przez Saharę – największą pustynię świata. Upadek pogłębił jeszcze najazd w 1591 Morysków, najemników na usługach sułtana Maroka. W 1893 miasto zostało zrujnowane po zdobyciu przez Francję. Przybywający ponownie w XIX w. podróżnicy z Europy mogli zobaczyć tylko niewielką wioskę z domami zbudowanymi z gliny.

                                  foto: Mission de l'ONU au Mali - UN Mission in Mali


                             foto: Mission de l'ONU au Mali - UN Mission in Mali
                                                    

Meczet  Ddżingarejber zbudowany w  1325 r. jest jedynym meczetem, który mogą zwiedzać nie muzułmanie.

                           foto: Mission de l'ONU au Mali - UN Mission in Mali



                                 foto: Mission de l'ONU au Mali - UN Mission in Mali



                                                         foto: Erwin Bolwidt


Meczet  Sankore zamieniony na islamski uczelnię.

                                                   foto: Johannes Zielcke


                                                     foto: Johannes Zielcke 





Brak komentarzy:

Prześlij komentarz