28 sty 2017

Dziedzictwo niematerialne Litwy

Sztuka rzeźbienia krzyży i ich symbolika
Dla Litwinów sztuka rzeźbienia krzyży jest elementem ponad 400-letniej tradycji, która jest powszechna w całym kraju, podobnie jak święcenie tych krzyży i związane z nimi obrzędy. Nawiązują one do katolickich uroczystości religijnych oraz innych pradawnych świąt, korzeniami sięgającymi do tradycji pogańskich. Poświęcenie krzyża przez kapłana czyniło go na zawsze przedmiotem świętym. W okresie podporządkowania rosyjskiemu kościołowi prawosławnemu w XIX wieku, a jeszcze bardziej w czasie rządów sowieckich, krzyże te stały się także symbolami litewskiej narodowej i religijnej tożsamości. Wykonywane z drewna dębowego, mają od 1 do 5 metrów wysokości i często są rzeźbione w kwiatowe lub geometryczne wzory, czasami zdobione małymi posążkami oraz zwieńczone małym daszkiem. Wizerunki Najświętszej Marii Panny i wielu świętych są adresatami próśb o pomoc chorym i cierpiącym, a ludzie przynoszą pod krzyże dary w postaci jedzenia, różańców, pieniędzy, kolorowych chust (na przykład z okazji wesela) lub fartuszków (symbolizujących płodność). Krzyże są również bardzo ważnym miejscem spotkań. Ustawiano je na poboczach dróg wjazdowych do wiosek, w pobliżu innych pomników i na cmentarzach.

                                                        fuente: Mil Viatges


                                         fuente: Didàctica del Patrimoni Cultural


                                     fuente: 유네스코와 유산 - 유네스코한국위원회

Wieloczęściowe pieśni polifoniczne sutartinės
Forma muzyki polifonicznej, wykonywanej przez kobiety w północno-wschodnim regionie Litwy. Pieśni mają proste melodie, oparte na kilku (dwóch do pięciu) tonach i złożone z dwóch odrębnych części: nasyconego treścią tekstu głównego oraz refrenu, w którym mogą się pojawiać słowa wymyślane na poczekaniu. Mężczyźni tworzą wersję instrumentalną na piszczałkach, rogach, długich drewnianych trąbach, fujarkach i koklach (instrumencie przypominającym cytrę). Istnieje prawie czterdzieści różnych stylów i sposobów wykonywania sutartinės. Mogą być one śpiewane przez dwóch lub trzech wykonawców, albo przez dwie pary śpiewaków, spośród których dwóch pełni rolę solistów wykonujących główny tekst pieśni, podczas gdy ich partnerzy śpiewają refren, po czym następuje zamiana ról. Teksty pieśni dotyczą wielu tematów: wydarzeń rodzinnych i historycznych, życia codziennego i czasu świętowania. Choreografia podczas wykonywania pieśni jest nieskomplikowana, obejmuje między innymi chodzenie w kole z rytmicznym przytupywaniem i rękami złączonymi w środku koła, tak, by tworzyły gwiazdę. Sutartinės wykonywane jest z uroczystych okazji, a także podczas świąt, koncertów i spotkań towarzyskich.
                                                       fuente: Levante-EMV


                                          fuente: Švenčionių rajono savivaldybė

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz