27 kwi 2017

Dziedzictwo niematerialne Kazachstanu i Kirgistanu

Tradycja budowania jurt kirgiskich i kazachskich
Jurta jest domostwem koczowniczych ludów kazachskich i kirgiskich. Składa się z drewnianego okrągłego stelaża pokrytego filcem, łatwego w montażu i demontażu. Jurty budowane są i dekorowane przez rzemieślników – mężczyzn i kobiety posiadających specjalistyczną wiedzę. Buduje się je z surowców naturalnych i odnawialnych. Mężczyźni i ich uczniowie wznoszą ręcznie drewniany stelaż, a także wykonują drewniane akcesoria z drewna, skór, kości i metalu. Kobiety zajmują się dekorowaniem wnętrza i zewnętrznej powierzchni zdobionej tradycyjnymi motywami zwierzęcymi, roślinnymi lub geometrycznymi. Zgodnie z przyjętymi regułami, wykonują te czynności w grupie, pod nadzorem doświadczonych kobiet. Zajmują się one tkaniem, przędzeniem, pleceniem, filcowaniem, haftowaniem, szyciem i innymi tradycyjnymi technikami rzemieślniczymi. Wykonanie jurt angażuje całą społeczność rzemieślników, służąc umacnianiu wspólnych wartości, sprzyjając konstruktywnej współpracy i rozwijając twórczą wyobraźnię. Wiedza i umiejętności są zazwyczaj przekazywane w rodzinie albo w relacji mistrz - uczeń. Wszystkie uroczystości, ceremonie, narodziny, wesela i obrzędy pogrzebowe odbywają się w jurcie, która jest w związku z tym symbolem rodziny i tradycyjnej gościnności, stanowiącej podstawę tożsamości ludów kazachskich i kirgiskich.

                                                        fuente: Wikipedia


                                                      fuente: travelingepic.com


                                                fuente: stevieonthemove.com
 

Aitysh/Aitys, sztuka improwizacji
Współzawodnictwo w improwizowanej poezji mówionej lub śpiewanej przy wtórze muzyki granej na tradycyjnych instrumentach - kazachskiej dombrze lub kirgiskim komuzie. Dwóch wykonawców (akyns) siedzi naprzeciwko siebie i prowadzi dialog na aktualne tematy zadane im przez słuchaczy. Treść wypowiedzi oscyluje między humoreską a głęboką refleksją filozoficzną. Zwycięzcą ogłaszany jest ten, kto zdaniem publiczności wykaże się większą wirtuozerią muzyczną i rytmiczną, oryginalnością, pomysłowością, mądrością i refleksem. Niekiedy zdania wypowiadane w czasie słownych zapasów wchodzą do powszechnego obiegu jako popularne powiedzenia. Improwizacje poetyckie odbywają się z różnych okazji, od miejscowych świąt po uroczystości narodowe. Służą wówczas jako forum do poruszenia ważnych spraw społecznych. Aitysh tradycyjnie jest domeną mężczyzn, ale obecnie w szranki stają również kobiety, które poprzez tę formę sztuki wyrażają własne aspiracje i punkt widzenia kobiet.
                                                             fuente: Unesco

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz