16 lip 2017

Afrodyzja. Turcja 2017

Lokalny ośrodek kultu bogini-matki utożsamianej przez starożytnych Greków z Afrodytą. Pozostałości jońskiej świątyni bogini pochodzą z epoki hellenistycznej; kolumnowy dziedziniec z propylejami dobudowano w latach 117-123 za panowania cesarza Hadriana. W VI wieku świątynię Afrodyty przekształcono w kościół.
Rozkwit gospodarczy miasto zawdzięczało bogatym złożom marmuru, szczególnie cenionego z powodu kolorystyki (od śnieżnobiałej po szaroniebieską). Marmur – głównie w postaci wyrobów – eksportowano do wielu miejscowości na całym niemal obszarze cesarstwa rzymskiego. Apogeum prosperity miasto osiągnęło w II-III w.n.e. Kiedy jednak po upadku państwa zachodniorzymskiego Karia znalazła się w granicach cesarstwa bizantyńskiego i przerwana została wymiana handlowa z Zachodem, Afrodyzja pogrążyła się w kryzysie. Mniejszą uwagę przywiązywano do rozwoju sztuk plastycznych, tym bardziej, że chrześcijańscy władcy wrogo odnosili się do dawnych kultów religijnych – w tym także do Afrodyty.
Nowa nazwa miasta – Stauropolis, miała pomóc w zatarciu imienia bogini, ale nie utrzymała się długo. Silne trzęsienia ziemi i epidemie VII wieku doprowadziły do całkowitego upadku miasta, a zwaliska ruin i niewielką osadę dokumenty bizantyńskie określały jako Kariopolis.
Do czasów dzisiejszych zachowały się liczne posągi, bowiem Afrodyzja była w okresie I-V w. n.e. siedzibą znanej, klasycystycznej szkoły rzeźbiarskiej. Ponadto zachowały się fragmenty murów obronnych miasta, stadion, termy, teatr, odeon i agora Tyberiusza z portykiem kolumnowym.

Łaźnie Hadriana

                                              foto: Matteo Flammini



                                                        foto: Matteo Flammini


Świątynia Afrodyty

                                                   foto: Matteo Flammini

Agora Tyberiusza z  I p.n.e

                                                     foto: Rafael Alvez

Ukończony w 27 w. p.n.e  teatr mieścił ok. 7 tys. widzów.

                                                foto: Buck Hardcastle


Sebastejon  wybudowany w I w. poświęcony cesarzowi Augustusowi, składa się z dwóch ogromnych kolumnad (80 m długości, 3 kondygnacje) i znajdującego się pomiędzy nimi dziedzińca. 

                                                     foto: Egisto Sani


                                                        foto: Egisto Sani


Zrekonstruowany Tetrapylon

                                                   foto: Samuel Landete

Odeon z II - III w.

                                                      foto: Matteo Flammini


Stadion, jeden z największych starożytnych stadionów, mieścił 30 tys. widzów i przystosowany był do zawodów lekkoatletycznych. Po uszkodzeniach spowodowanych trzęsieniem ziemi w VII w., wschodnia część została zaadoptowana m.in. do walk gladiatorów.

                                                    foto: Ángel Martín Expósito

Pałac biskupa wybudowany ok. 400 r. n.e.

                                                 foto: Buck Hardcastle 

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz