Obrzęd stanowi sztukę widowiskową z improwizowaną poezją, której przesłaniem jest składanie życzeń i wyrażanie pozytywnych uczuć. Śpiew jest improwizowany, a tańcom towarzyszą ruchy dłoni, gesty i kroki odpowiadające melodii. Stanowi integralną część uroczystości i obchodów narodowych. Depozytariuszami i praktykami są biegli w tej sztuce nauczyciele, przekazujący znajomość technik śpiewu i tańca. Sztuka ta stanowi pomost między pokoleniami i opiera się na wspólnych wartościach duchowych i kulturowych. Depozytariusze i praktycy biorą czynny udział w ochronie obrzędu, a członkowie społeczności zapewniają jego żywotność, odprawiając go w czasie uroczystości i zgromadzeń, które sprzyjają spójności społecznej i wzajemnemu zrozumieniu. Członkowie społeczności uczestniczą również w tworzeniu materiałów edukacyjnych na temat praktyki. Regularnie organizowane są wyprawy służące zbieraniu informacji w terenie. Wiedza i umiejętności związane z tą praktyką są tradycyjnie przekazywane uczniom przez nauczycieli śpiewu i tańca, w przekazie ustnym i nieformalnym nauczaniu praktycznym. Nauczanie nieformalne znajduje wsparcie w edukacji formalnej, powadzonej przez wyspecjalizowane szkoły muzyczne i ośrodki kultury.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz