Dziedzictwo UNESCO: Cuzco. Peru 1983

Cuzco lub Cusco – miasto położone w południowej części Peru na wysokości 3326 m n.p.m. Miasto było stolicą państwa Inków i zostało zbudowane z inicjatywy władcy Manco Capaca w XII wieku, w 1533 r zdobate przez oddziały Francisco Pizarro i spalone podczas powstania Manco Inki w 1536 r. Hiszpanie w tym samym miejscu zbudowali swoje miasto. Z czasów inkaskich zachowały się pozostałości zabudowań.

foto: Game of light

foto: Jan0Spixeles

Na placu Plaza de Armas stoi katedra otwarta w godz: od 10.00 do 11.30 i 14.00 do 17.30. Wejście kosztuje 26.00 S.

foto: reflectification

foto: mdverde

foto: Maralit Francus

Muzeum Sztuki Prekolumbiskiej

foto: benontherun.com

Plac San Blas foto: benontherun.com

foto: Vautrin-Baires

foto: Guilia Bartra

foto: Maralit Francus

foto: Maralit Francus

Na wysokości 3.600 m n.p.m wznosi się wielka figura Cristo Blanco.

foto: saaste

Dominującą budowlą była świątynia Słońca Coricancha, na której ruinach powstał klasztor dominikanów Convento de Santo Domingo. Do świątyni należały kapliczki poświęcone bóstwom: Księżycowi, Wenus, Piorunowi oraz Gwiazdom. Świątynia Słońca miała jedną ze ścian pokrytą złotymi płytkami, wewnątrz znajdował się słoneczny dysk odnaleziony przez Hiszpanów w 1571 r. W ruinach pałacu należącego do Inki Rocy znajduje się dwunastokątny kamień idealnie wpasowany w mur. Kamień ten stanowi znaną atrakcję turystyczną i jest przykładem mistrzostwa inkaskich budowniczych.

foto: Jan0Spixeles

foto: benontherun.com

foto: mdverde

foto: benontherun.com

W pobliżu Cuzco, na zboczach Sacsayhuamán, w około 1438, za panowania Pachacuteca, zbudowana została twierdza o potrójnej, zygzakowatej linii murów obronnych. Plan twierdzy przypomina paszczę pumy, a 22 zygzaki murów to jej zęby. Mury obronne twierdzy zbudowane zostały bez użycia zaprawy z wielokątnych bloków kamiennych, różnej wielkości (największy waży ok. 300,0 t). Bloki zostały ściśle do siebie dopasowane w celu zapewnienia stabilności konstrukcji. Wewnątrz twierdzy wzniesiona została baszta na planie koła, z wewnętrznym dziedzińcem, otoczona podwójnym murem. Miała stanowić ostatni punkt oporu. Na trzech tarasach w obrębie murów obronnych pobudowano pomieszczenia mieszkalne, magazyny, zbiornik na wodę zasilany podziemnym systemem kanałów. W twierdzy, przez pięć miesięcy bronił się Manco Inca w 1536 podczas antyhiszpańskiego powstania. Po jego upadku twierdza została zburzona.