Kudijattam
oznacza w języku malajalam „wspólną grę”. Określenie to odnosi się do
widowiska, w którym wspólny udział biorą: aktorzy (ćakjarowie), aktorki
(nangjarki) i muzycy (nambjarowie). Prawdopodobnie jest to najstarszy
zachowany teatr klasyczny w Indiach. Najwcześniejszą wzmiankę o nim
odnaleźć można w starotamilskim poemacie z pierwszych wieków naszej ery.
Kudijattam był teatrem najwyższych kast i varn. Przedstawienia odbywały
się wyłącznie w świątyniach, a widzami były głównie rodziny bramińskie.
Dla prezentacji spektakli kudijattam wznoszono w świątyniach specjalne
budynki teatralne, które zwano kuttambalam lub natyamantapa. Aktorzy używali skodyfikowanego języka gestów oraz
umownego ruchu ciała, a także tańca. Oprócz tego przekazywali treści za
pomocą melorecytacji i umiejętnego wyrażania nastroju i emocji za pomocą
umownej ekspresji twarzy również w tańcach nazywane są sattvika
abhinaya. Środkiem przekazu był także kostium i charakteryzacja.
Ramlila: Tradycyjny spektakl Ramajana
Ramlila jest przedstawieniem eposu Ramajana w formie serii występów obejmujących
piosenkę, narrację, recital i dialog. Epos wystawiany jest co roku w
całych północnych Indiach podczas festiwalu Dussehra, organizowanego
zgodnie z kalendarzem rytualnym, w okolicach października i listopada. Tekst ku chwale Ramy, bohatera Ramajany, został skomponowany w
XVI wieku przez indyjskiego poetę Tulsidasa, w dialekcie zbliżonym do
hindi, po to, by sanskrycką epikę uczynić dostępną i powszechnie
zrozumiałą. Większość Ramlily odtwarza epizody z Ramaczaritmanas metodą
serii przedstawień, trwających średnio 10-12 dni. Niektóre, takie jak
Ramnagar, mogą trwać nawet cały miesiąc.
Ramman
Festiwal obchodzony jest pod koniec kwietnia w bliźniaczych wioskach Saloor i Dungra w stanie
Uttarakhand (północne Indie)
ku czci lokalnego boga Bhumiyal Devta. Składa się z wielu złożonych rytuałów: recytacji epopei Rama i lokalnych
legend, prezentacji pieśni, przedstawień i tańców z maskami. Festiwal
organizowany jest przez mieszkańców wiosek, a każda z grup i kast pełni w
nim określone role. Spektakle prezentują najczęściej młodsi i starsi mieszkańcy wiosek,
podczas gdy Bramini kierują modlitwami i obrzędami w świątyni, a jedynie
przedstawiciele miejscowej kasty Kshatriya mają prawo nosić święte
maski reprezentujące boga Narashima, przedstawianego w postaci
półczłowieka i półlwa.
Mudiyettu
Dramat rytualny z regionu Kerala wyrażany poprzez taniec. Opiera się
na zaczerpniętym z mitologii motywie walki między boginią Kali i
demonem Darika. W obrzędzie uczestniczy cała wioska. Po zebraniu letnich
plonów mieszkańcy udają się wczesnym rankiem do świątyni. Wykonawcy
dramatu oczyszczają się poprzez post i modlitwy, a następnie, za pomocą
kolorowego proszku rysują na ziemi olbrzymi portret bogini zwany kolam w
celu przywołania jej ducha. Jest to przygotowanie do żywego widowiska, w
którym boski mędrzec Narada prosi boga Siwę, by powstrzymał demona
Darika, wobec którego człowiek jest bezsilny. Siwa nakazuje, by Darika
zginął z rąk bogini Kali. Mudiyettu to ważny sposób przekazywania następnym pokoleniom
tradycyjnych wartości, zasad etycznych, kodeksów moralnych i norm
estetycznych wspólnoty, zapewniający ich ciągłość i aktualność w czasach
współczesnych.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz