Meknes leży w północnym Maroku, na przedpolu Atlasu Średniego. Historia miasta sięga VIII wieku, kiedy powstała w tym miejscu pierwsza ufortyfikowana osada. W X wieku na terenach dziesiejszego Meknesu osiedliło się berberyjskie plemię Miknasa, od którego miasto wzięło swoją nazwę. Za rządów sułtana Mulaja Ismaila (1672 – 1727) miasto znacznie rozbudowano i przekształcono w stolicę marokańskiego państwa. Po jej przeniesieniu najpierw z powrotem do Fezu, a później do Rabatu miasto straciło na znaczeniu.
Plac Hedim
Medresa Bu Inania została założona przez Abou Hassan Marini (1331-1351). Ta szkoła koraniczna uważana jest za arcydzieło arabskiej sztuki architektonicznej.
Brama Bab al-Mansur z 1732 r. jest największą bramą w kraju i afryce północnej.
Mauzoleum sułtana Mulaja Ismaila
foto: SToto98 
Pałac Królewski
Bab El-Khemis
Staw Agdal został zbudowany w celu gromadzenia wody potrzebnej do podlewania ogrodów Mequinez.
Spichleż i stajnie zbudowane na polecenia sułtana Mulaja Ismaila.
Stanowisko archeologiczne w Volubilis
Leży w odległości 33 km od Meknes. Jest to rozległy kompleks ruin rzymskiego miasta – starożytnej stolicy Mauretanii Tingitana. W III wiek p.n.e. powstała tu punicko-mauretańska osada obronna. Największy rozkwit miasta przypada na lata 40 - 285, kiedy zostały zbudowane m.in. bazylika, forum, kapitol i łuk Karakalli. W kolejnych stuleciach miasto pod rządami Arabów rozwijało się nieprzerwanie aż do XVIII wieku, kiedy to sułtan Mulaj Ismail wykorzystał zachowane tu marmury do budowy Meknes.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz