Stolica Litwy, stolica Wielkiego Księstwa Litewskiego, po unii polsko-litewskiej w 1569 roku miało charakter drugiej siedziby władców Rzeczypospolitej Obojga Narodów, od 1920 do 1922 jako stolica Litwy Środkowej. Pierwsza pewna wzmianka o mieście pochodzi dopiero z 1323 z listu wielkiego księcia Giedymina do papieża Jana XXII. W czasie rządów Olgierda
nastąpił w 1365 najazd Krzyżaków na Wilno podczas którego spłonęła
większość zabudowy. Następny najazd Krzyżaków miał miejsce w 1383. Po
oblężeniu ponownie zdobyli miasto i je spalili. Przełomowym rokiem dla
Wilna był 1387,kiedy książę litewski i król polski Władysław Jagiełło w konsekwencji zawartej unii z Polską w Krewie w 1385 zorganizował w Wilnie uroczystość chrztu Litwy. W 1387 roku Wilno uzyskało prawa miejskie magdeburskie. W 1413 wielki książę Litwy Jagiełło ustanowił w Wilnie województwo wileńskie które do 1793 roku wchodziło w skład Wielkiego Księstwa Litewskiego. Najświetniejszy okres w dziejach miasta to czasy zygmuntowskie. Powstała
wówczas mennica, arsenał, młyny, most na Wilejce, liczne szpitale i
pałace. Pracowali tu architekci i rzeźbiarze włoscy. Wilno stało się
miastem wielu narodowości. Miasto stało się dla Żydów „Jerozolimą Północy” ; działała tu jedna z najwybitniejszych szkół talmudycznych na świecie. W dniu 7 sierpnia 1655 w trakcie wojny polsko-rosyjskiej
po zajęciu miasta, Rosjanie wymordowali około 25 tysięcy ludzi. Pożary w stolicy
Litwy trwały przez 17 dni. Od 17 września 1991 Wilno jest stolicą niepodległej Litwy.
Historia Ostrej Bramy rozpoczyna się wraz z rozbudową Wilna. W XV-XVI w. miasto otoczono murem obronnym. Powstało wtedy dziewięć bram miejskich, z których do dziś przetrwała tylko Ostra Brama.
Wieża Giedymina mieści się na Górze Zamkowej (lub Górze Giedymina). W drugiej połowie XIII w., gdy u podnóża góry powstawało drewniane miasto, w tym miejscu stanął drewniany zamek. Nie jest znana dokładna data zbudowania nowego zamku murowanego. Pierwsza wzmianka o zamku pochodzi z listów Giedymina (1323 r.).
W XIV wieku państwo litewsko-polskie
było największym państwem w Europie. Tu się toczyła wielka historia,
rozwijała się dyplomacja, kwitła architektura. Pierwsza wzmianka o
przebywaniu w gotyckiej rezydencji na Zamku Dolnym wielkiego księcia litewskiego Witolda pochodzi z 1413 roku. Około 1530 roku Zygmunt Stary
rozszerzył rezydencję na Zamku Dolnym i wybudował pałac renesansowy.
“Według zamysłu budowniczych pałac musiał dorównać rezydencji
królewskiej w Krakowie.
W 1579 król Stefan Batory założył Akademię prowadzoną przez jezuitów, co stało się zalążkiem Uniwersytetu Wileńskiego.
Klasycystyczna katedra wileńska pełni rolę najważniejszego kościoła Litwy. O jej roli dla litewskiej i polskiej kultury decydują wydarzenia, jakie się tu odbywały: synody, pogrzeby biskupów, rodziny królewskiej i magnatów oraz uroczystości państwowe.
Kaplica św. Kazimierza opiekuna Litwy (Królewska) powstała w latach 1623-1636. Założona przez Zygmunta III Wazę i Władysława IV kaplica należy do najbardziej znanych zabytków Wilna. Jest ona wyraźnie wzorowana na kaplicy Zygmuntowskiej na Wawelu. Kiedyś była połączona z Zamkiem Dolnym i rodzina królewska mogła przychodzić tu bezpośrednio z swej rezydencji.
Synagoga
Plac Lukiskes
Kościół św. Anny jest największym klejnotem wileńskiej starówki, cennym zabytkiem późnego gotyku.
Cela Konrada
Dzielnica żydowska Užupis,
Dwuosobowy pokój w hotelu kosztuje od 168 PLN.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz