Chrześcijańskie święto rodzinne, obchodzone przez prawosławnych mieszkańców Europy, podczas którego czci się pamięć świętego patrona danej rodziny. Według jednej z XIX-wiecznych teorii, powstałej w okresie romantycznego odrodzenia narodowego, zwyczaj wywodzi się z okresu chrystianizacji plemion słowiańskich żyjących na Bałkanach,
tj. z IX wieku. Według niej pogańscy przodkowie Serbów czcili wielu
bogów, w tym również bożki lub duchy rodzinne. Aby ułatwić poganom przywiązanym do tego kultu przejście na nową wiarę, misjonarze chrześcijańscy ustanowili święto o nazwie slava, dzięki czemu chrześcijańscy święci zajęli miejsce bożków czy duchów opiekujących się rodzinami. W odróżnieniu od większości zwyczajów i świąt narodowych, których obchody przypadają co roku w tym samym dniu, slava
celebrowana jest przez każdą rodzinę w inny dzień. Święto ma charakter
patriarchalny, gdyż patron rodzinny jest szczególnym opiekunem męskiej
głowy domu i jako taki jest dziedziczony z ojca na syna. Córki są pod
opieką patrona tylko wówczas, gdy pozostają w domu rodzinnym
(tradycyjnie podlegają władzy ojca lub innego męskiego krewnego).
Zamężne kobiety obchodzą na ogół święto patrona swojego męża. W przeddzień slavy w cerkwi zostają poświęcone obrzędowe potrawy, tj. slavski kolač (typ ciasta zbliżony do kołacza) i koljivo (potrawa z gotowanej pszenicy w typie kutii) oraz obrzędowy napój, tj. wino. W dzień święta cała rodzina idzie do cerkwi. Następnie w domu odbywa się uroczysta kolacja, przed którą pop przychodzi do domu i odprawia krótkie modlitwy do rodzinnego opiekuna, poświęcając mu świecę, slavski kolač oraz koljivo. Niezbędnymi elementami, które odgrywają ważną rolę podczas nabożeństwa, są woda, kadzidło, wino oraz bukiecik bazylii.
Na uczcie spotyka się cała rodzina, przyjaciele, dobrzy znajomi.
Wszystkim uczestnikom świątecznej uczty serwowane są tradycyjne pokarmy,
w tym potrawy obrzędowe – slavski kolač oraz koljivo.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz