Zhoukoudian to system jaskiń położony około 45 kilometrów na południowy zachód od Pekinu. W latach 20. i 30. XX wieku natrafiono tu na szczątki człowieka pekińskiego,
a także kamienne narzędzia i kości zwierzęce, liczące od 500 do 230
tysięcy lat. W 1900 roku dr K.A. Haberer zebrał od chińskich aptekarzy skamieniałość (starożytny język chiński określa je jako kości smoka) ssaków i wysłał je do Uniwersytetu w Monachium, gdzie zostały zbadane i skatalogowane przez Maxa Schlossera. Pośród otrzymanych kości znajdował się trzeci ząb trzonowy z lewej strony górnej szczęki. Początkowo uznany za ząb człowieka bądź małpy antropoidalnej. Schlosser stwierdził na tej podstawie, że Chiny staną się kolejnym miejscem do poszukiwań prymitywnego człowieka. W 1918 roku Andersson przybył do miejsca o nazwie Chikushan – Wzgórze Kurzych Kości, w pobliżu wioski Zhoukoudian, której mieszkańcy
donieśli o miejscu, gdzie można znaleźć skamieniałości. W tym miejscu
Andersson odkrył fragmenty kwarcu, jego zdaniem były to prymitywne narzędzia. W 1921 i 1923 roku Zdansky prowadząc prace wykopaliskowe odkrył ślady wczesnego przodka człowieka. Były to dwa zęby: dolny przedtrzonowiec i górny trzonowiec, wstępnie datowane na okres wczesnego plejstocenu. 1 grudnia 1929 roku pod koniec sezonu wykopaliskowego Pei Wenzhong dokonał odkrycia prawie kompletnej czaszki pitekantropa (wcześniej nazywanego sinantropem). W 1938 roku prace wykopaliskowe zostały przerwane z powodu prowadzenia w tym rejonie wojny partyzanckiej. W czasie II wojny światowej zbiór odlewów skamieniałości pitekantropa został w kwietniu 1941 roku przewieziony do USA.
W lecie tego samego roku w ramach ewakuacji Amerykanów z Chin,
oryginalne skamieniałości zostały skradzione podczas transportu i
zaginęły. Po wojnie wznowiono prace i część znalezionych artefaktów wystawiona
jest dziś w miejscowym muzeum. Wśród eksponatów znalazły się także
skamieliny prehistorycznych stworzeń. Zwiedzającym udostępnione są też
pobliskie jaskinie i groty.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz