Po zniszczeniu Anuradhapury w 993 n.e.
przez władcę hinduskiego Rajaraja Chola I dotychczasowa okresowa
rezydencja królewska została przekształcona w stolicę. Zbudowano obiekty
religii hinduistycznej, w tym świątynię boga Śiwy. Odzyskanie Cejlonu
przez króla Vikkamabahu (znanego też jako Kassapa VI) nie tylko nie
pozbawiło Polonnaruwy funkcji stołecznych, ale została ona zabudowana
dodatkowo świątyniami buddyjskimi, z których najważniejsza była Hatadage
(Świątynia Zęba Buddy). Największy rozkwit osiągnęła Polonnaruwa w okresie panowania króla Parâkramabâhu I Wielkiego w latach 1153-1186.
Stworzył on otoczone potrójnym murem bajkowe miasto-ogród, w którym
pałace i świątynie były wtopione w krajobraz. Z okresu jego panowania
pochodzi także Lankatilaka, potężna ceglana budowla z zachowanym wielkim
posągiem Buddy
oraz Gal Vihara, klasztor z zespołem wielkich rzeźb skalnych. Jeden z
jego następców, król Nissanka Malla, zbudował jeszcze jedną imponującą
budowlę - Rankot Vihara, jest to stupa
o średnicy 175 m i o wysokości 55 m. W późniejszym okresie miasto było
często najeżdżane przez sąsiadów, funkcję stolicy pełniło jeszcze
okresowo w XIII wieku.
W świątyni skalnej Gal Vihara znajdują się rzeźby w ścianie skalnej wyobrażających Buddę.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz