Miasto leży na równinie u zbiegu rzek Ronco i Montone, w odległości 10 km od Morza Adriatyckiego. Od około XIV w. p.n.e. okolice dzisiejszej Rawenny zamieszkane były przez Umbrów. Ich należy prawdopodobnie uważać za założycieli miasta. W VI w. p.n.e. tereny te dostały się pod władzę Etrusków, a później nadpadańskich Galów – Senonów. Około 191 p.n.e. Rawenna przyłączona została do republiki rzymskiej podczas podboju części Galii Przedalpejskiej po II wojnie punickiej. Po wybudowaniu w czasach Oktawiana Augusta Portus Classis, pełniącego rolę głównej bazy floty rzymskiej na Adriatyku, stała się najważniejszym portem w tym rejonie. W początkach II w. cesarz Trajan doprowadził do miasta 70 km akwedukt. Wielki rozkwit miasta rozpoczął się w początkach V w. W 402 r. cesarz Flawiusz Honoriusz przeniósł się do niej ze swoim dworem z zagrożonego przez Wizygotów Mediolanu. Aż do zdetronizowania ostatniego cesarza zachodniorzymskiego przez Odoakra w 476 r., Rawenna była miastem rezydencjalnym cesarzy zachodniorzymskich. Od 476 do 493 r. była stolicą pierwszego na półwyspie apenińskim „barbarzyńskiego” państwa Odoakra. W 540 r. miasto zdobył bizantyjski wódz Belizariusz, około 751 r. zostało zdobyte przez Longobardów, a w w 765 r. przyłączone do Państwa Kościelnego, w 1861 r. weszło w skład Królestwa Włoch.
Rawenna znana jest przede wszystkim jako ośrodek mozaikarstwa. Osiem zabytków (mauzoleum Galli Placydii, baptysterium Ortodoksów, Sant’Apollinare Nuovo, baptysterium Arian, kaplica arcybiskupia, mauzoleum Teodoryka, San Vitale, Sant’Apollinare in Classe) zostało wpisanych w u na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Mauzoleum Galli Placydii ( córki Teodozjusza Wielkiego) zbudowane zostało ok. 440 r. w sąsiedztwie kościoła Santa Croce (św.
Krzyża). Kościół Santa Croce z V w. Mauzoleum, zachowane do czasów obecnych w prawie nie zmienionej formie, jest jednym z przykładów architektury wczesnochrześcijańskiej.
Budowę kościoła San Vitale rozpoczęto w czasach Teodoryka Wielkiego, a jej finansowanie zapewnił grecki bankier Julian – być może agent bizantyńskiego cesarza Justyniana.
Prace kontynuowano po wkroczeniu armii Bizantyńskiej do miasta. Wnętrze kościoła zdobią
mozaiki w stylu bizantyńskim, wykonane po 540 r. W prezbiterium
zachowały się sceny z portretami Justyniana i jego żony Teodory w otoczeniu dworu.
Baptysterium Ortodoksów zostało wzniesione na przełomie IV i V wieku, końcowy wystrój uzyskało ok. 458 r. w czasach biskupa Neona (stąd druga nazwa: baptysterium
Neona). Jest to jedno z najlepiej zachowanych baptysteriów zbudowanych w
V wieku, a jednocześnie najstarszy zabytek chrześcijańskiej Rawenny,
pochodzący z czasów upadku Imperium Rzymskiego.
Baptysterium ariańskie
Kaplica arcybiskupia z VI w .znajduje się w pałacu biskupim.
Bazylika Sant’Apollinare Nuovo zbudowana przez Teodoryka Wielkiego w 504, pierwotnie była kościołem
dworskim pod wezwaniem Zbawiciela (San Salvatore). Od IX w. kiedy
przeniesiono tam relikwie męczennika, znana jako Sant’Apollinare Nuovo. W
bazylice, na ścianach nawy głównej, zachowały się mozaiki z V w.
przedstawiające cuda Jezusa, wizerunki proroków i procesje męczenników
oraz męczennic, pierwotnie będące orszakami cesarskimi. Stojąca obok
kościoła wieża dzwonnicy, zbudowana na planie koła, pochodzi z XI w.
Pałac Teodoryka
foto: Sebastià Giralt
Mauzoleum Teodoryka
Bazylika Sant’Apollinare in Classe znajduje się w porcie Rawenny, około 8 km od centrum miasta. Została konsekrowana w 549 roku. Jej absydę zdobi mozaika z wizerunkiem
patrona kościoła (św. Apolinarego) i dwunastoma owieczkami; sceną
Przemienienia Pańskiego, w której Chrystus uosabiany jest przez krzyż, a
apostołowie przez baranki; ręką Boga wśród chmur oraz Mojżeszem i
Eliaszem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz