22 cze 2016

Muzyka i święta japońskie

Gagaku
Styl klasycznej muzyki dworskiej, do dziś kultywowany na dworze cesarskim w Japonii. Powstał w wyniku połączenia trzech elementów: tańców i pieśni przejętych z gigaku, muzyki instrumentalnej bugaku oraz muzyki wokalnej. Instrumentarium tradycyjnie składa się z fletów ryūteki, oboju cylindrycznego hichiriki, gongu shōko, bębna kakko, rozpiętego na ramie membranofonu dadaiko, organków ustnych shō, lutni biwa i cytry koto. Instrumentem wiodącym jest hichiriki (odmiana oboju cylindrycznego). Charakterystyczną cechą gagaku jest bardzo wolne tempo i daleko posunięta swoboda metryczna, a także bogactwo dźwięków przejściowych, nie określonych pod względem wysokości. Perkusja antycypuje dźwięki grane na biwie i koto. Skala jest pentatoniczna, strój niższy niż w muzyce chińskiej.

                                                           fuente: iha-gagaku.com


                                                      fuente: doyouknowjapan.com


Parada Furyumono w Hitachi
Tradycyjna parada świąteczna, obchodzona każdego roku w kwietniu podczas festiwalu kwitnących wiśni w nadmorskim mięście Hitachi oraz raz na siedem lat podczas Wielkiego Festiwalu obchodzonego w maju, w miejscowej świątyni bóstwa góry Kamine. Biorą w niej udział mieszkańcy czterech lokalnych społeczności: Kita-machi, Higashi-machi, Nishi-machi i Hom-machi. Przygotowują oni specjalne ruchome platformy, na których prezentowane są spektakle lalkowe i świąteczne dekoracje dla bóstwa. Na przygotowanej platformie mieści się pięć ustawionych piętrowo scen dla lalek, a szczyt platformy zdobi wysoka na kilka metrów miniatura góry Kamine. Na każdej ze scen pokazywane są kolejno fragmenty przedstawienia, gdzie od 3 do 5 animatorów sprawnie operuje lalkami na kilku poziomach, z akompaniamentem muzycznym. W paradzie mogą brać udział wszyscy chętni mieszkańcy miasta, jednakże sama sztuka lalkarska przekazywana jest zgodnie z tradycją z ojca na najstarszego syna jako sekret rodzinny, w którym przechował się dawny repertuar oraz techniki animacyjne przejęte przez miejscowych artystów od wędrownych lalkarzy na początku XVIII w. W dorocznym festiwalu każda ze wspólnot prezentuje swoje platformy w ogólnej paradzie, a jedynie podczas Wielkiego Festiwalu raz na siedem lat, załogi platform rywalizują ze sobą w sztuce animacji lalkami i użyczeniu gościnności miejscowemu bóstwu.

                                                    fuente: www.samuraitour.com.vn


Koshikijima no Toshidon
Jak powiadają japońskie legendy, dawno temu bóstwa schodziły na ziemię, by błogosławić jej mieszkańcom. Koshikijima no Toshidon to święto ku czci raiho-shin, przybywającego na ziemię bóstwa. Odbywa się ono na wyspie Shimo-Koshiki, w ostatni dzień roku. Od dwóch do pięciu dorosłych mężczyzn przebranych za bóstwa zwane Toshidon, ubiera deszczowe płaszcze wyplecione ze słomy, zdobione liśćmi miejscowych roślin i zakłada wielkie maski z długimi nosami, ogromnymi kłami i diabelskimi rogami. Wędrując przez wieś, Toshidon pukają do drzwi i w ściany domów, by „przywołać” do porządku dzieci, których rodzice zawczasu informowali o występkach swoich pociech w ciągu całego kończącego się roku. W każdym domu przysiadują z dziećmi i rugają je za złe zachowanie i udzielają wskazówek na przyszłość. Obdarowywani są następnie przez rodziców specjalnym ciastem ryżowym, wycofują się tyłem z domu błogosławiąc dzieci na kolejny rok.

                                                  fuente: www.die-japanreise.de


Yamahoko, procesja platform podczas Festiwalu Gion w Kioto
Odbywający się w lipcu Gion Matsuri (Festiwal Gion), to największe wydarzenie kulturalne w Japonii, a jego kulminacja przypada na dzień 17 lipca. Odbywa się wtedy procesja yamahoko, wielkich dekoracyjnych platform, zwanych też potocznie „ruchomymi muzeami” z racji ich bogatych zdobień. Festiwal związany jest ze świątynią Yasaka, która znajduje się w dzielnicy Gion. Z tej okazji, mieszkańcy miasta, reprezentujący poszczególne wspólnoty, budują 32 ruchome platformy. Każda wspólnota występuje razem z muzykami, którzy akompaniują grą podczas parady, a także z innymi artystami, którzy pomagają dekorować, a potem demontować platformy. Kolejność udziału w paradzie odbywa się na podstawie losowania. Istnieją dwa rodzaje platform: mniejsze yama, z wyglądu przypominające góry, i większe hoko, na których osadzone są niezwykle wysokie słupy, symbolizujące Boga Zarazy, który poprzez taniec, muzykę i modły ludzi może być przeobrażony w ducha opiekuńczego. W procesji bierze zawsze udział 25 platfor yama i 7 platform hoko.

                                                          fuente: www.gettyimages.fi



                                             fuente: www.tokyoweekender.com


Nachi no Dengaku
Ludowa sztuka widowiskowa, ściśle związana ze świętym miejscem Kumano Sanzan w Nachisanku. Wykonywana jest na scenie w świątyni Kumano Nachi w czasie dorocznego Święta Ognia Nachi, obchodzonego 14 lipca. Nachi no Dengaku jest istotnym elementem tego święta, podczas którego wykonywany jest rytualny taniec przy akompaniamencie fletu i bębnów, mający zapewnić obfite zbiory ryżu. W przedstawieniu uczestniczy flecista, czterech bębniarzy z instrumentami umocowanymi wokół talii, czterech muzyków grających na tradycyjnym instrumencie binzasara oraz dodatkowych dwóch muzyków. Grupa od ośmiu do dziesięciu osób wykonuje taniec w różnorodnych układach przy akompaniamencie muzyki. Każdy z 22 programów widowiska trwa 45 minut. Obecnie taniec jest wykonywany i upowszechniany przez członków Stowarzyszenia na rzecz Ochrony Nachi Dengaku, zrzeszającego mieszkańców Nachisanku. Tradycje pielęgnowane przez Stowarzyszenie są częścią kultu Kumano, odprawianego w zespole świątyń Kumano Sanzan. Mieszkańcy i depozytariusze tradycji otaczają świątynię czcią, traktując ją jako źródło wytchnienia dla ducha i umysłu. 


                                                  fuente: www.kansai.gr.jp

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz