Ceremonie i święta w Peru

Eshuva: śpiewane modlitwy plemienia Huachipair w języku Harákmbut

Są wyrazem wierzeń i rytuałów religijnych plemienia Huachipaire, odprawianych dla uzdrawiania chorych lub jako część tradycyjnych uroczystości, takich jak picie masato – napoju ze sfermentowanego manioku – lub ceremonia przyjmowania nowych wykonawców eshuva. Według tradycyjnych wierzeń, znajomość pieśni eshuva pozyskiwana jest bezpośrednio od leśnych zwierząt, a śpiewane modlitwy wykonuje się dla przywołania duchów, które pomogą złagodzić objawy choroby lub złego samopoczucia, albo zapewnią pomyślność. Śpiewane modlitwy eshuva wykonywane są wyłącznie w języku Harákmbut i bez akompaniamentu jakichkolwiek instrumentów, dlatego odgrywają ważną rolę dla ochrony tego języka i zachowania wspólnych wartości tej grupy etnicznej. Swoje umiejętności pieśniarze przekazują uczniom ustnie, łącznie z wiedzą na temat specyficznych funkcji, które dana modlitwa pełni w uzdrawianiu konkretnej choroby.

                                                fuente: News.com.au

 
Pielgrzymka do sanktuarium w Qoyllurit’i

Rozpoczyna się pięćdziesiat jeden dni po Niedzieli Wielkanocnej, kiedy to około 90.000 ludzi z okolic Cusco wyrusza w drogę do sanktuarium w kotlinie Sinakara. Zależnie od miejscowości, z których pochodzą, pielgrzymi dziela się na osiem “nacji”: Paucartambo, Quispicanchi, Canchis, Acomayo, Paruro, Tawantinsuyo, Anta i Urubamba. Na wyprawę składają się: procesja krzyży na szczyt snieżnej góry oraz dwudziestoczterogodzinna procesja, w której Paucartambo i Quispicanchi niosą wizerunki Pana z Tayancani i Płaczącej Dziewicy do miasteczka Tayancani, by powitać tam pierwsze promienie słońca. Centralną część uroczystości pielgrzymkowych stanowi taniec: jego różne odmiany prezentowane są przez przedstawicieli poszczególnych ‘nacji’. Nad przebiegiem pielgrzymki czuwają Rada Pielgrzymów i Braterstwo Pana z Qoyllurit’i, które określają także reguły zachowania na pielgrzymce, dostarczają jedzenie, a pablitos i pabluchas – osoby ubrane w stroje z wełny alpaki i wełniane maski zwierząt na twarzach – pilnują porządku.

                                                     fuente: Arqueología del Perú



Święto Matki Boskiej Gromnicznej

Obchody tego święta obejmują uroczystości religijne i wydarzenia kulturalne. Wywodzą się one z tradycji katolickiej i czerpią elementy symboliczne z andyjskiej wizji świata. Właściwe obchody rozpoczynają się na początku miesiąca odprawianą o świcie uroczystą mszą, po czym następuje pradawna ceremonia oczyszczenia. Nazajutrz, po nabożeństwie, ulicami miasta wyrusza procesja z wizerunkiem Matki Boskiej. Towarzyszą jej muzyka i tradycyjne tańce. Następnie odbywają się dwa konkursy, w których bierze udział 170 zespołów, liczących ogółem 40 tys. tancerzy i muzyków z całego regionu. Uczestniczą w nich głównie mieszkańcy wsi i miast z regionu Puno, należący do grup etnicznych Keczua i Ajmara. Wiele osób, które urodziły się w tych okolicach i później wyemigrowały, wraca na Święto Matki Boskiej Gromnicznej, które daje uczestnikom poczucie ciągłości kulturowej. Trzy regionalne federacje współpracują ze sobą przy organizowaniu obchodów oraz przechowywaniu wiedzy i umiejętności związanych z tańcem, muzyką i wykonywaniem masek. Młodsze pokolenie zdobywa potrzebne umiejętności w czasie prób i warsztatów rzemieślniczych. Obchody zamyka uroczystość ku czci Matki Boskiej, koncert i pożegnalne nabożeństwa.

                                                         fuente: Turista Magazine

                                                    fuente: PACHA EXPEDITION

                                                     fuente: Radio Rebelde

                                              fuente: Viajando por Perú