Mastyks jest żywicą aromatyczną z drzewa mastyksowego (pistacia lenticus),
od dawna cenioną z powodu wielorakich właściwości. Na wyspie Chios
pozyskiwanie mastyksu jest zajęciem rodzinnym, a związane z tym prace
rozkładają się na cały rok. W poszczególnych etapach uprawy i zbioru
mastyksu biorą udział mężczyźni i kobiety niezależnie od wieku. Zimą
mężczyźni nawożą ziemię i przycinają gałęzie. Porządkowaniem,
czyszczeniem i wyrównywaniem terenu wokół pnia drzewa zajmują się od
połowy czerwca kobiety. Nacinanie kory na pniu i głównych gałęziach
zaczyna się w lipcu. Największe żywiczne „łzy” są na początku zbierane i
czyszczone przez kobiety, a następnie składowane w drewnianych
skrzynkach w chłodnym miejscu. Starsze osoby uczą młodszych sposobu
nacinania kory i zbierania mastyksu.
Sztuka rzeźbienia w marmurze na Tinos
Rzemieślnicy zajmujący się marmurem posiadają odpowiednią wiedzę na
temat jego składu, struktury oraz odmian. W warsztatach wytwarzane są
rzeźby i płaskorzeźby, charakteryzujące się tradycyjnymi wzorami
roślinnymi, zoomorficznymi, często pojawia się również motyw statku.
Umieszczane są one na budynkach mieszkalnych, znakach drogowych,
kościołach i cmentarzach, co zapewnić ma przebłaganie i odwrócić złe
siły, natomiast te wyryte na marmurowych naczyniach codziennego użytku
mają zapewnić płodność i dobrobyt. Rzemieślnicy czasem tworzą większe
zespoły do realizacji dużych projektów. Wiedza dotycząca tego rzemiosła
przekazywana jest poprzez relacje mistrz – jeden lub dwóch uczniów,
zazwyczaj członków rodziny. Praktykanci zaczynają naukę od zadań, takich
jak przygotowanie narzędzi i czyszczenie warsztatu, następnie uczą się
rysować i rzeźbić. Obecnie prawie jedną czwartą wśród osób zajmujących
się tą sztuką rzeźbiarską stanowią kobiety, co jest znaczącą zmianą w
tradycji, która do niedawna była wyłącznie domeną męską.
Momoeria – obchody noworoczne w ośmiu wioskach regionu Kozani w Macedonii Zachodniej
numerosos
actores, bailarines y músicos representan desde el 25 de diciembre
hasta el 5 de enero espectáculos callejeros y visitan las casas de los
vecinos, deseándose mutuamente un próspero Año Nuevo. Representantes de
los sacerdotes de Momo, dios de la risa y la sátira, o de los generales
de Alejandro Magno, los bailarines de la comparsa llamada la “Momoeria”
impetran de las fuerzas de la naturaleza que no pongan en peligro los
medios de subsistencia de los aldeanos. Entretanto, en torno a los
bailarines y al son de la música de fondo, algunos actores representan
una obra satírica muy conocida. Transmitida de modo informal por las
generaciones de más edad a las más jóvenes, esta fiesta forma parte
integrante de la identidad cultural de las comunidades y contribuye a la
integración social. - See more at:
http://nuevamuseologia.net/la-unesco-declara-16-nuevos-patrimonios-culturales-inmateriales-de-la-humanidad/#sthash.S2qlN7iq.dpuf
En
varios pueblos de la región de Kozani, situada al noroeste de Grecia,
numerosos actores, bailarines y músicos representan desde el 25 de
diciembre hasta el 5 de enero espectáculos callejeros y visitan las
casas de los vecinos, deseándose mutuamente un próspero Año Nuevo.
Representantes de los sacerdotes de Momo, dios de la risa y la sátira, o
de los generales de Alejandro Magno, los bailarines de la comparsa
llamada la “Momoeria” impetran de las fuerzas de la naturaleza que no
pongan en peligro los medios de subsistencia de los aldeanos.
Entretanto, en torno a los bailarines y al son de la música de fondo,
algunos actores representan una obra satírica muy conocida. Transmitida
de modo informal por las generaciones de más edad a las más jóvenes,
esta fiesta forma parte integrante de la identidad cultural de las
comunidades y contribuye a la integración social. - See more at:
http://nuevamuseologia.net/la-unesco-declara-16-nuevos-patrimonios-culturales-inmateriales-de-la-humanidad/#sthash.S2qlN7iq.dpuf
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz