Liczące około 3500 mieszkańców miasteczko Palenque de San Basilio
usytuowane jest u podnóża gór Montes de Maria, na południowy wschód od
stolicy regionu, Kartageny. Założone w XVII wieku przez zbiegłych
niewolników, było jedną z zamkniętych osad otoczonych murami, zwanych palenques. Spośród
wielu podobnych osad istniejących w przeszłości, do dziś przetrwało
tylko San Basilio. Przestrzeń kulturowa Palenque de San Basilio obejmuje
praktyki społeczne, medyczne i religijne, jak również tradycje muzyczne i
przekazu ustnego, z których wiele ma korzenie afrykańskie. Organizacja
życia społecznego oparta jest na sieci powiązań rodzinnych i
pokoleniowych, zwanych ma kuagro. Przynależność do kuagro
wiąże się z zespołem praw i obowiązków wobec pozostałych członków grupy
oraz z poczuciem silnej wewnętrznej solidarności wobec całej
społeczności. Zarówno codzienne obowiązki, jak i organizacja specjalnych
wydarzeń podejmowane są wspólnie przez wszystkich członków kuagro.
Złożone rytuały pogrzebowe czy uzdrowicielskie świadczą o istnieniu
ścisłych ram kulturowych, wytyczających zasady życia i śmierci w
społeczności palenques. Określone utwory muzyczne: Bullernege sentado, Son palenquero lub Son de negro towarzyszą grupowym
uroczystościom, takim jak chrzciny, wesela i święta religijne, ale
wykonywane są także w czasie wolnym od pracy. Kluczowy element
przestrzeni kulturowej Palenque de San Basilio stanowi język palenquero,
jedyny w Ameryce Łacińskiej język kreolski, którego słownictwo wywodzi
się z hiszpańskiego, a struktura gramatyczna z języków z grupy Bantu.
Gra na marimbie, pieśni i tańce tradycyjne z regionu Południowego Pacyfiku (Kolumbia) i prowincji Esmeraldas (Ekwador)
Opowieści i poematy śpiewane przez mężczyzn i kobiety w czasie świąt i uroczystości, religijnych i świeckich są afirmacją życia, stanowią formę modłów zanoszonych do świętych lub pożegnania ze zmarłym. Wykonywaniu pieśni towarzyszą rytmiczne ruchy ciała. Muzyce na ksylofonie z drewna palmowego z bambusowymi rezonatorami akompaniują bębny i marakasy. Tradycje te są głęboko zakorzenione w codziennym życiu i podtrzymywane przez całą społeczność, niezależnie od wieku czy płci. Starsze osoby odgrywają zasadniczą rolę w ustnym przekazywaniu legend i opowieści, a nauczyciele muzyki dbają o upowszechnienie wiedzy muzycznej wśród młodszego pokolenia. Z muzyką łączy się symboliczna wspólnotowość, umacniana również poprzez wspólne biesiadowanie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz