Al-Zajal jest formą ludowej poezji libańskiej, recytowanej lub
śpiewanej podczas wydarzeń towarzyskich i rodzinnych, ale również na co
dzień. Wykonawcy, którymi są zarówno mężczyźni jak kobiety, wypowiadają
się, indywidualnie lub w kilkuosobowej grupie, na tematy takie jak
życie, miłość, nostalgia, śmierć, polityka czy wydarzenia z życia
codziennego. W czasie swoistych zawodów poetyckich, grupy poetów i
muzyków zasiadają przy stole zastawionym przekąskami (mezze) i
szklaneczkami araku, by dla zgromadzonej publiczności recytować poezję
przy wtórze tamburynu i darbuki. Wiersze recytowane przez poetów, często
w tonie wyzwania, są podchwytywane przez chórzystów i publiczność. Mowa
w nich o pięknie Libanu, znaczeniu tolerancji i dialogu między
społecznościami i religiami oraz o prawie do różnienia się. Tradycję tę
przekazuje się zazwyczaj w sposób nieformalny. Pielęgnowana jest w
ramach rodziny lub przekazywana spontanicznie dzięki obserwacjom,
naśladownictwu i uczestnictwu. Poeci i muzycy oraz organizacje
pozarządowe są bardzo zaangażowane w jej praktykowanie i twórczą
kontynuację.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz