Czynny stratowulkan na wschodnim wybrzeżu Sycylii, obecnie najwyższy i największy w Europie stożek wulkaniczny. Zaczął powstawać około 500 000 lat temu. Pierwsze wzmianki o erupcjach
pochodzą z około 1500 r. p.n.e.; szacuje się, że od tamtego czasu do
dziś było ponad 200 wybuchów. Wulkan współtworzy cenny ekosystem lądowy, w skład którego wchodzą
endemiczne gatunki fauny i flory. Dzięki jego aktywności, można śledzić,
niczym w laboratorium, istotne dla badań procesy ekologiczne i
biologiczne. Różnorodność i dostępność charakterystycznych dla wulkanów
kraterów szczytowych, stożków bazaltowych i jęzorów lawowych, a także
specyficzne warunki panujące w depresji Valle de Bove, czynią z tego
miejsca znakomity obiekt badawczy i edukacyjny.
17 marca 1987 został utworzony obszar chroniony obejmujący wulkan w
postaci Parku Regionalnego Etna. Park w celu ochrony
krajobrazu w związku ze wzrastającą tu obecnością człowieka.
Powierzchnia parku wynosi 580 km² i leży on na terenach gmin: Adrano, Belpasso, Biancavilla, Bronte, Castiglione di Sicilia, Giarre, Linguaglossa, Maletto, Mascali, Milo, Nicolosi, Pedara, Piedimonte Etneo, Ragalna, Randazzo, Sant'Alfio, Santa Maria di Licodia, Trecastagni, Viagrande, Zafferana Etnea.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz