Polega na tworzeniu kolorowych wzorów poprzez nakładanie barwników na
wodę zagęszczoną tłustą substancją i przenoszenie wzoru na papier.
Uzyskuje się w ten sposób desenie stosowane w sztuce papieru
marmurkowanego, m.in. wzory kwiatowe, roślinne i ornamentalne, motywy
plecionkowe, meczety i księżyce. Wzory te są używane do dekoracji w
tradycyjnej sztuce introligatorskiej. Dla uzyskania barwników z
naturalnych pigmentów stosuje się naturalne techniki. Barwniki miesza
się z kilkoma kroplami żółci krowiej, która jest rodzajem naturalnego
kwasu, a następnie nakłada patyczkiem lub pędzelkiem na powierzchnię
zagęszczonego płynu, na której tworzą się wielobarwne wzory. Artyści,
ich uczniowie i praktykujący sztukę ebru uważają ją za integralną część
swojej tradycyjnej kultury, tożsamości i sposobu życia. Znajomość tej
sztuki i związanej z nią filozofii jest przekazywana ustnie i drogą
praktyki w relacji mistrz – uczeń.
Tradycja przyrządzania i picia kawy po turecku
Kawa po turecku oznacza specjalny sposób parzenia kawy, który łączy się z
kulturą o bogatych tradycjach. Świeżo palone ziarna kawy są mielone na
drobny proszek, gotowany z zimną wodą i cukrem w tygielku na wolnym
ogniu, aż do chwili pojawienia się piany na powierzchni płynu. Kawę
serwuje się w małych filiżankach wraz ze szklanką wody. Pije się ją
przede wszystkim w kawiarniach, gdzie przychodzi się porozmawiać,
wymienić nowinami i czytać książki. Ta tradycja, mocno zakorzeniona w
tureckim społeczeństwie, łączy się z pojęciem gościnności, przyjaźni,
wyrafinowania i upodobaniem do określonego sposobu spędzania czasu
wolnego. Zaproszenie na kawę jest okazją do rozmowy na tematy osobiste
lub ogólne. Kawa po turecku odgrywa ważną rolę w wydarzeniach
towarzyskich, takich jak zaręczyny i święta. Fusy z kawy na dnie filiżanki często stają
się okazją do stawiania wróżb.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz