Jurta jest domostwem koczowniczych ludów kazachskich i kirgiskich.
Składa się z drewnianego okrągłego stelaża pokrytego filcem, łatwego w
montażu i demontażu. Jurty budowane są i dekorowane przez rzemieślników –
mężczyzn i kobiety posiadających specjalistyczną wiedzę. Buduje się je z
surowców naturalnych i odnawialnych. Mężczyźni i ich uczniowie wznoszą
ręcznie drewniany stelaż, a także wykonują drewniane akcesoria z drewna,
skór, kości i metalu. Kobiety zajmują się dekorowaniem wnętrza i
zewnętrznej powierzchni zdobionej tradycyjnymi motywami zwierzęcymi,
roślinnymi lub geometrycznymi. Zgodnie z przyjętymi regułami, wykonują
te czynności w grupie, pod nadzorem doświadczonych kobiet. Zajmują się
one tkaniem, przędzeniem, pleceniem, filcowaniem, haftowaniem, szyciem i
innymi tradycyjnymi technikami rzemieślniczymi. Wykonanie jurt angażuje
całą społeczność rzemieślników, służąc umacnianiu wspólnych wartości,
sprzyjając konstruktywnej współpracy i rozwijając twórczą wyobraźnię.
Wiedza i umiejętności są zazwyczaj przekazywane w rodzinie albo w
relacji mistrz - uczeń. Wszystkie uroczystości, ceremonie, narodziny,
wesela i obrzędy pogrzebowe odbywają się w jurcie, która jest w związku z
tym symbolem rodziny i tradycyjnej gościnności, stanowiącej podstawę
tożsamości ludów kazachskich i kirgiskich.
fuente: Wikipedia
Aitysh/Aitys, sztuka improwizacji
Współzawodnictwo w improwizowanej poezji mówionej lub śpiewanej przy
wtórze muzyki granej na tradycyjnych instrumentach - kazachskiej dombrze
lub kirgiskim komuzie. Dwóch wykonawców (akyns) siedzi
naprzeciwko siebie i prowadzi dialog na aktualne tematy zadane im przez
słuchaczy. Treść wypowiedzi oscyluje między humoreską a głęboką
refleksją filozoficzną. Zwycięzcą ogłaszany jest ten, kto zdaniem
publiczności wykaże się większą wirtuozerią muzyczną i rytmiczną,
oryginalnością, pomysłowością, mądrością i refleksem. Niekiedy zdania
wypowiadane w czasie słownych zapasów wchodzą do powszechnego obiegu
jako popularne powiedzenia. Improwizacje poetyckie odbywają się z
różnych okazji, od miejscowych świąt po uroczystości narodowe. Służą
wówczas jako forum do poruszenia ważnych spraw społecznych. Aitysh tradycyjnie jest domeną mężczyzn, ale obecnie w szranki stają również
kobiety, które poprzez tę formę sztuki wyrażają własne aspiracje i punkt
widzenia kobiet.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz