Namsadang nori i kimjang. Korea Południowa

Namsadang nori

Dosłownie “wędrowny teatr klaunów”, to złożone popularne widowisko pierwotnie przedstawiane przez wędrowne amatorskie trupy teatralne, dziś kontynuowane przez zawodowe zespoły. Widowisko złożone jest z sześciu elementów: „muzyka farmerów” wykonywana na metalowych gongach i bębnach obciągniętych zwierzęca skórą, taniec w maskach przedstawiający cztery komiczne sceny ośmieszające przedstawicieli różnych klas społecznych, akrobację na linie, połączoną z komicznym dialogiem akrobaty ze stojącym poniżej liny klaunem, spektakl lalkowy z użyciem ponad 50 lalek w siedmiu scenach z narratorem i muzykami, pokazy akrobatyczne, i zawiły pokaz przędzenia za pomocą drewnianego kija, który kończy cały spektakl. Poza warstwą rozrywkową, Namsadang Nori niesie ze sobą także ważny przekaz społeczny: szczególnie tańce w maskach i sztuki lalkowe mówiły o ucisku społecznym i gorszej pozycji kobiet w społeczeństwie.

                                                  fuente: Wikipedia

                                                              fuente: Unesco

                                               fuente: commons.wikimedia.org

Kimjang: tradycja przygotowywania i dzielenia się kimchi

Kimchi to koreańska nazwa marynowanych warzyw z przyprawami i sfermentowanymi owocami morza. Stanowi istotny składnik koreańskich posiłków, obecny w nich niezależnie od pozycji społecznej czy i różnic regionalnych. Wspólne praktykowanie tradycji kimjang sprzyja umacnianiu tożsamości narodowej i pielęgnowaniu więzi rodzinnych. Dla wielu Koreańczyków kimjang to także przypomnienie o potrzebie życia w harmonii z przyrodą. Przygotowanie kimchi odbywa się w cyklu rocznym. Na wiosnę gospodarstwa domowe zaopatrują się w krewetki, anchois i inne owoce morza, potrzebne do marynowania i fermentacji. W lecie kupuje się sól morską do zalewy, a pod koniec lata suszy się i mieli na proszek czerwone ostre papryczki. Porą sporządzania kimjang jest późna jesień. W tym czasie społeczności przygotowują i dzielą się dużymi ilościami kimchi, aby mieć pewność, że każde gospodarstwo jest dostatecznie zaopatrzone do przetrwania długiej i mroźnej zimy. Gospodynie śledzą prognozę pogody i przewidywane temperatury, żeby wyznaczyć najbardziej odpowiedni termin przygotowania kimchi. Podczas tradycyjnego zwyczaju wymieniania się kimchi, gospodarstwa domowe gromadzą się i dzielą nowatorskimi umiejętnościami i twórczymi pomysłami. Występują różnice regionalne, a specyficzne metody i dobór składników są traktowane jako ważne dziedzictwo rodzinne, zazwyczaj przekazywane przez teściową młodej synowej.

                                                         fuente: ar.unesco.org

                                                     fuente: GoUNESCO

                                                    fuente: El Comidista - El País