Dwie dopełniające się wzajemnie formy wyrazu kulturowego, obejmują muzykę i pieśni pochodzące z regionu Ica, związane ze świętami Bożego Narodzenia. Służą one przedstawianiu scen odwiedzin pasterzy i Trzech Króli. Łączą się w nich wartości andyjskiej kultury prekolumbijskiej z europejskim katolicyzmem i rytmicznym dziedzictwem potomków Afrykanów przybyłych w epoce kolonialnej. Te powiązania sprawiły, że obie formy wyrazu stały się reprezentatywne dla metysów i dla ludności o korzeniach afrykańskich. Taniec „negritos” na ogół wykonują mężczyźni przy dźwiękach skrzypiec i pieśni. Rytm wybijany jest kastanietami i grzechotkami.
fuente: El ‘Hatajo de Negritos’ y ‘Las Pallitas’, danzas del sur de la costa central del Perú (ilamdir.org)
Taniec „pallitas” wykonują kobiety przy dźwiękach gitary lub skrzypiec. Tańcom towarzyszą pieśni i rytmy „zapateo”. Obie formy tańca są uznawane za wyraz pobożności i kontemplacji duchowej. Wykonywane są przez zespoły liczące do 50 osób. Widowiska wystawiane sa w grudniu i styczniu na placach miejskich i w kościołach, a także w domach prywatnych dla rodziny.
