Wpis obejmuje dwa stanowiska w mieście Arica: Faldeo Norte del Morro de Arica i Colón 10, oraz trzecie – Desembocadura de Camarones w regionie wiejskim, oddalonym około 100 km na południe od miasta. Razem stanowią świadectwo kultury morskich łowców-zbieraczy, którzy od ok. 5450 roku p.n.e. do 890 roku p.n.e. zamieszkiwali suche, nieprzyjazne północne krańce pustyni Atakama, w najbardziej wysuniętym na północ regionie Chile. Wpisany obszar obejmuje najstarsze znane archeologiczne dowody sztucznej mumifikacji ciał oraz cmentarzyska, na których znajdują się zarówno sztucznie uformowane mumie, jak i zwłoki zmumifikowane dzięki specyficznym warunkom środowiskowym. Z biegiem czasu lud Chinchorro udoskonalał skomplikowane praktyki grzebalne, w ramach których ciała zmarłych mężczyzn, kobiet i dzieci, pochodzących z wszystkich, nie tylko najwyższych, warstw społecznych, były preparowane według określonych zabiegów w celu stworzenia „sztucznych” mumii. Na terenie znaleziono narzędzia wykonane z minerałów i roślin oraz proste przyrządy z kości i muszli, umożliwiające intensywną eksploatację zasobów morskich.
Elementem charakterystycznym są rytuały pogrzebowe, obejmujące mumifikację polegającą na zdjęciu i zabalsamowaniu skóry, którą po usunięciu tkanek miękkich wypełniano szkieletem oraz suchymi roślinami, patykami i gliną. Na głowę mumii zakładano perukę z ludzkich lub zwierzęcych włosów, zaś na twarzy umieszczano glinianą maskę.
Gotową mumię zabezpieczano pastą konserwującą. W zależności od rodzaju (koloru) pasty wyróżnia się trzy etapy rozwoju kultury Chinchorro: czarny (5400–2500 p.n.e.), czerwony (2500–2000 p.n.e.) i brązowy (2000–1300 p.n.e.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz