Ssireum był praktykowany przy okazji lokalnych zwyczajowych świąt. Walki odbywały się między najsilniejszymi młodzieńcami w wioskach. Mężczyznę, który do końca utrzymał się na nogach, ogłaszano zwycięzcą. Przyznawano mu tytuł changsa (siłacz) i nagradzano wołem. Wraz z rozwojem przemysłowym Korei, ten typ zapasów stał się prawdziwym sportem. Ma on zaplecze w postaci zawodowych drużyn pochodzących ze szkół wyższych i instytucji organizujących krajowe Mistrzostwa Ssirum Changsa, oraz liczne zawody w całym kraju. Walka odbywa się między dwoma zapaśnikami wewnątrz piaskownicy. Zawodnicy przyodziani są w satpa, kawał materiału, który opasuje uda i biodra. Za pomocą siły rąk, nóg i pleców, zawodnik dąży do obalenia przeciwnika aż on upadnie na podłoże. Są techniki (zwane przekręceniem), w których zawodnik nie używa własnej siły, lecz wykorzystuje siłę przeciwnika przeciw niemu samemu. Typowy zapaśnik ssirum dysponuje odpowiednimi warunkami fizycznymi: ma 1,80-2 m wzrostu i 100-150 kg wagi. Walki mogą wydawać się powolne dla obserwatora z zewnątrz, lecz w rzeczywistości cechuje je duża dynamika: przyciągają licznych widzów dzięki zdumiewającej szybkości, z jaką zapaśnik odwraca przeciwnika do góry nogami i tym samym osiąga zwycięstwo.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz