Dziedzictwo UNESCO: Stanowiska prehistoryczne Jōmon na północy Japonii 2021

Jōmon (jap „ornament sznurowy”) to okres w chronologii Japonii odpowiadający neolitowi. Nazwa pochodzi od motywu umieszczanego na naczyniach ceramicznych. Często jest dzielony na pięć podokresów dla środkowej Japonii oraz na trzy okresy dla Kiusiu i Hokkaido. Kultura tego okresu była stopniowo wypierana ku północy i wschodowi. Za czas trwania okresu Jōmon uważa się lata od 12 000 p.n.e. do 300 p.n.e. (niektóre źródła podają rok 250 p.n.e.).

Termin jest ściśle związany ze społecznością myśliwych i zbieraczy, która występowała na obszarze od południowego Riukiu po północną Japonię. Nie zajmowali się uprawą roślin, w zależności od lokalizacji ludzie trudnili się przede wszystkim zbieractwem, myślistwem i rybołówstwem. Wytwarzali narzędzia z kamienia i kości m.in. haczyki do wędek i ostrza do harpunów. Ponadto w polowaniach korzystali z łuków, pułapek oraz udomowionych psów. Duchowy wymiar kultury Jōmon znajduje wyraz w przedmiotach, takich jak naczynia z laki, gliniane tabliczki z odciskami stóp i słynne figurki z wypalanej gliny Dogū, a także w miejscach związanych z obrzędowością, takich jak budowle ziemne i wielkie kręgi kamienne o średnicy dochodzącej do 50 m.

Najważniejszym osiągnięciem kultury Jōmon jest ręcznie lepiona ceramika. Ceramiczne naczynia z tego okresu uznawane są za najstarsze na świecie. Wyrobem ceramiki zajmowały się kobiety, co jest charakterystyczne dla kultur neolitu. Używana glina była mieszana z innymi substancjami, jak łyszczyk, ołów i skruszone muszle. Uformowane naczynia były wygładzane za pomocą narzędzi zarówno z zewnętrznej, jak i wewnętrznej strony. Następnie wypalano je w temperaturze nie przekraczającej 900 °C. W miejscu osad znaleziono wiele glinianych figurek, które świadczą o jednym z pierwszych kultów na wyspach. Najczęściej przedstawiają one kobiety, rzadziej zwierzęta, czasami półludzi-półzwierzęta. Liczne wizerunki kobiet wśród znalezionych figurek pozwalają domniemać matrylinearną organizację społeczeństwa w okresie Jōmon. Kres kultury Jōmon datuje się na 300–250 p.n.e., kiedy to napływ społeczności Yayoi spowodował wyparcie ludu Jōmon na północ i wschód oraz późniejszą asymilację.

fuente: Cultura Jomon (Japón prehistórico) | Sitio web de historia corta (shorthistory.org)

fuente; Jomon Pottery: Mysterious Elaborate Flaming Patterns | Ancient pottery, Japanese pottery, Jomon period (pinterest.es)

fuente: Jōmon-Kultur [DokuMon]

fuente: 祝！世界遺産　北海道と北東北の縄文遺跡の全て | ユーラシア旅行社 (eurasia.co.jp)

Wpis obejmuje 17 stanowisk archeologicznych, położonych w południowej części wyspy Hokkaido i na północy Tohoku. Znajdują się one w bardzo zróżnicowanym krajobrazie: od gór po doliny i obniżenia terenu poniżej poziomu morza, od wewnętrznych zatok po jeziora i rzeki. Dostarczają unikalnych dowodów na rozwój na przestrzeni 10 tysięcy lat kultury preagrarnej ludu Jōmon, który miał złożony system wierzeń i obrzędowości.

Sannai-Maruyama w Aomori ( Prefektura Aomori)