Tuuli to tradycja ustnego przekazu opowieści heroicznych (eposów), które liczyć mogą setki tysięcy wersów i łączyć w sobie modlitwy, mowy pochwalne, zaklęcia, wyrażenia idiomatyczne, przypowieści, mity i pieśni ludowe. Tuuli jest postrzegana jako żywa „encyklopedia” mongolskich tradycji ustnych i historii o mongolskich herosach. Epiccy śpiewacy muszą cechować się niezwykłą pamięcią i zdolnościami artystycznymi, obejmującymi śpiew, improwizację głosem, muzyczną kompozycję i grę aktorską. Epickie opowieści są prezentowane przy akompaniamencie morin khuur i lutni tovshuur podczas wielu uroczystości ogólnych i rodzinnych, takich jak wesela, postrzyżyny, zawody naadam, uroczystości lokalne czy religijne. Opowieści, narosłe przez stulecia, odzwierciedlają życie nomadów, społeczne zachowania, wierzenia i wyobrażenia. Tradycja ta przekazywana była w ramach rodziny lub klanu drogą ustnego przekazu i praktycznej nauki, najczęściej z ojca na syna. Dziś jednak liczba nauczycieli i adeptów tej sztuki maleje, a wraz z nią system tradycyjnego przekazu wiedzy historycznej i kulturowej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz