Gordion to starożytne miasto i stolica Frygii w Azji Mniejszej, założone przez legendarnego króla Gordiosa nad rzeką Sangarios. Miejsce to zasiedlone już było we wczesnej epoce brązu. W państwie Hetytów uważane za ważne miasto prowincjonalne; po jego upadku osiągnęło największy rozkwit. Zamieszkane w IX w. p.n.e. przez Frygijczyków, jako Gordum wkrótce stało się stolicą ich królestwa. Po zniszczeniu najazdem Kimerów (ok. 690 p.n.e.), zostało opanowane przez Lidyjczyków i odbudowane przez ich króla Alyattesa jako twierdza i miasto handlowe; w późniejszym zaś czasie włączone do państwa Persów. Przebiegała tędy ich strategiczna Droga Królewska, na której ślady natrafili archeolodzy. W trakcie podboju imperium perskiego Gordion zostało zajęte (333 p.n.e.) przez wojska Aleksandra Wielkiego. Później uległo zagładzie wskutek przemarszu Galatów (278 p.n.e.) i podczas wojny z nimi wódz rzymski Manliusz Wulson zastał w 189 p.n.e. miasto całkowicie spustoszone. Nigdy już nie odzyskało poprzedniego znaczenia.
Zachowały się masywne mury miejskie z bramą chronioną korytarzowym podejściem, a obrębie cytadeli (akropolu) – także pozostałości (fundamenty) rezydencji królewskiej. Do turystycznych atrakcji zaliczana jest czarno-biała mozaika, uznawana za najstarszą w świecie.
Pozostałości znajdują się koło wsi Yassıhöyük (prowincja Ankara). Wokół miejscowości rozproszone są liczne kurhany (tumulusy), spośród ok. 100 rozpoznanych, archeologicznie przebadano zaledwie czwartą ich część. Nekropolie wokół miasta położone są na wzniesieniu ponad doliną rzeczną, gdzie pochówki notabli i osób zamożnych znaczą kurhany usypywane nad ich grobowcami. Największy z nich, uważany za królewski, osiąga do 53 m wysokości i przypisywany jest jednemu z poprzedników Midasa.
Nienaruszony wcześniej grobowiec identyfikowany z grobem samego Midasa to miejsce pochówku frygijskiego władcy pogrzebanego przypuszczalnie w latach 740-714 p.n.e. Drewniana komora grobowa wykonana z odpornego cedru i oszalowana ogrodzeniem z wytrzymałych desek jałowca, została w całości pokryta ziemnym nasypem, tworząc kurhan 60-metrowej wysokości i średnicy ok. 300 metrów. Uważana jest za najstarszą drewnianą konstrukcję w Anatolii.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz