Kuldyga wzmiankowana była po raz pierwszy w 1245 roku, w dokumentach biskupa Wilhelma. W tych latach na terenie obecnej Kuldygi zbudowano zamek inflanckiej gałęzi zakonu krzyżackiego nazwany Jesusburg (później Goldingen). W 1378 Kuldyga uzyskała prawa miejskie, a w 1398 wstąpiła do Związku Hanzeatyckiego. W XVII wieku była, obok Mitawy, głównym ośrodkiem Księstwa Kurlandii i Semigalii. Do dziś nazywana jest stolicą Kurlandii. Miasto jest wyjątkowym przykładem tradycyjnej osady miejskiej, która z małej średniowiecznej wioski stała się ważnym ośrodkiem administracyjnym Księstwa Kurlandii i Semigalii między XVI a XVIII wiekiem. Struktura miejska Kuldīgi w dużej mierze zachowała układ ulic z tamtego okresu i obejmuje tradycyjną architekturę zrębową, a także style inspirowane obcymi, które ilustrują bogatą wymianę między lokalnymi rzemieślnikami i podróżnikami z całego Morza Bałtyckiego. Wpływy architektoniczne i tradycje rzemieślnicze wprowadzone w okresie Księstwa przetrwały aż do XIX wieku. Miasto wyrosło z zamku, wokół którego znajduje się średniowieczna dzielnica Kalnamiests. Zamek był wielokrotnie plądrowany przez Szwedów i Rosjan na początku XVIII wieku, nigdy się nie odbudował i został ostatecznie zburzony na początku następnego stulecia.
Ceglany most na rzece Windawa
https://shoelove.deichmann.com
Renesansowy ratusz (Ratslaukums) z 1860 r.
Luterański kościół św. Katarzyny z bogato rzeźbioną amboną i ołtarzem z XVII wieku, autorstwa Seferemsa Starszego oraz organami z 1715 roku.
