Górzysty region w pobliżu miasta Jiujiang w prowincji Jiangxi we wschodnich Chinach. Krajobrazy Lushan były tematem licznych wierszy i obrazów. Region był
również przez wieki duchowym centrum chińskiej cywilizacji. Tworzył tu
m.in. prekursor chińskiej poezji ludowej Tao Yuanming, pracowali tu także Lu Xiujing - autor pierwszej kroniki taoizmu, Zong Bing - pierwszy teoretyk chińskiego malarstwa przyrodniczego, Wang Xizhi - największy mistrz chińskiej kaligrafii i Hui Yuan - prekursor chińskiego odłamu buddyzmu.
W regionie zachowały się trzy obiekty, odzwierciedlające główne okresy w historii Cesarstwa Chińskiego: Klasztor buddyjski Donglin Si (Świątynia Wschodniego Lasu) wzniesiony przez Huiyuana, upamiętniający pojawienie się chińskiego buddyzmu w epoce dynastii Jin. Bailudong Shuyuan (Akademia Jaskini Białego Jelenia) – miejsce, w którym filozof Zhu Xi rozwinął ideę neokonfucjanizmu. Zespół kolonialnych budowli z końca XIX w. od kamiennych domów przypominających architekturę południowych Niemiec
po kościoły w stylu francuskim i hotele w stylu wiktoriańskim. Pochodzą
one z okresu, kiedy Lushan było ulubionym kurortem wypoczynkowym
europejskich kolonizatorów i ośrodkiem ekspansji zachodniej kultury w
Chinach.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz