Miasto zostało założone przez Ilchanidów na przełomie XIII i XIV wieku. Wybrali je oni na swoją letnią siedzibę ponieważ Mongołom bardzo odpowiadała obfitość okolicznych pastwisk i panujący w tym rejonie względny chłód podczas lata. Budowę rozpoczął ilchan Argun (1284 - 1291), jego syn, Oldżajtu
(1304 - 1316), powiększył go i
przeniósł tam swoją letnią stolicę. Jej budowa została ukończona w 1313
roku. Po upadku Ilchanidów Soltanije było przedmiotem walk pomiędzy Czobanidami, Dżalajirydami i Mozaffarydami. W roku 1384 zdobył je Timur (1370 - 1405). Według ambasadora króla Kastylii, Ruy Gonzáles de Clavijo,
który odwiedził miasto w 1404 roku, nadal miało ono wielu mieszkańców i
było ważnym ośrodkiem handlu. Przeniesienie przez szacha Abbasa I (1587 - 1629) stolicy do Isfahanu doprowadziło do upadku miasta, które przeżyło renesans, kiedy swoją letnią rezydencję o nazwie Soltanabad w jego pobliżu założył Fath Ali Szah
(1797 - 1834). Jednocześnie oznaczało to jednak zagładę większości
czternastowiecznych struktur, z których materiał posłużył do budowy
pałacu myśliwskiego szacha. Soltanabad został opuszczony po wojnie rosyjsko-perskiej w roku 1828. Odtąd jedyne pozostałe czternastowieczne monumenty, olbrzymie mauzoleum Oldżajtu na planie ośmiokąta o średnicy 38 m, wieża grobowca Baraka Baby i grób teologa Molly Hasana Sziraziego znajdowały się w mało znaczącej wiosce.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz