Inskrypcja z Behistun to jedna z najsłynniejszych irańskich inskrypcji. Kazał ją wykuć Dariusz I Wielki, miała sławić jego imię. Tekst inskrypcji zapisano w trzech językach: akadyjskim, staroperskim oraz elamickim. To dzięki niej w XIX wieku zdołano odczytać pismo klinowe. Około tysiąc linii tekstu inskrypcji zostało wyrytych na skale około 100 metrów nad drogą. Inskrypcja została wykonana pomiędzy końcem pierwszego roku panowania Dariusza (marzec 520 r. p.n.e.),
a końcem trzeciego roku panowania (518 r. p.n.e.), kiedy to udało mu
się stłumić rebelię maga Gaumaty, występującego przeciw poprzedniemu
władcy, Kambyzesowi. Dariusz pokonał uzurpatora i stłumił inne rebelie, które ogarnęły jego imperium. Pomiędzy kolumnami trójjęzycznego napisu umieszczono relief przedstawiający władcę, towarzyszących mu dwóch żołnierzy, oraz dziesięciu
pokonanych przez króla buntowników, w tym najważniejszego z nich,
Gaumatę, którego Dariusz miażdży stopą. Nad sceną unosi się symbol
przedstawiający dostojną postać wyłaniającą się ze skrzydlatego koła –
obecnie uważaną za przedstawienie Farna, czyli królewskiej chwały.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz