Dziedzictwo UNESCO: Fortece dackie w górach Orăştie. Rumunia 1999

Grupa ruin fortec dackich pochodzących z I w. p.n.e. oraz I w. n.e., a zniszczonych po porażce Decebala w wojnach przeciwko Rzymianom, położonych w południowo-zachodniej części Siedmiogrodu, która niegdyś stanowiła centrum państwa Daków. Fortece (cytadele), nazywane przez Rzymian podczas wojen z Dakami "ufortyfikowanymi górami", były szczytowym osiągnięciem dackiej architektury (łączącym budowle drewniane i murowane). Wznoszono je od I w. p.n.e., w okresie rozkwitu państwa Daków. Skupione w terenie górzystym, położone w niewielkich odległościach od siebie, tworzyły zaplanowany, koncentryczny system obronny, wzmocniony położonymi pomiędzy fortecami punktami umocnionymi o mniejszym znaczeniu oraz kilkudziesięcioma wieżami obserwacyjnymi.

Najbardziej znana z fortec, Sarmizegetusa Regia, była stolicą słynnych władców Daków, Burebisty i Decebala. Przez długie lata za jej pozostałości uznawano znane od XVI w. ruiny rzymskiego miasta Ulpia Traiana Sarmizegetusa; w rzeczywistości miasto to zostało wzniesione po podboju Dacji przez Rzymian. Dopiero w XX w. zidentyfikowano dawną stolicę dacką.