Grupa ruin fortec dackich pochodzących z I w. p.n.e. oraz I w. n.e., a zniszczonych po porażce Decebala w wojnach przeciwko Rzymianom, położonych w południowo-zachodniej części Siedmiogrodu, która niegdyś stanowiła centrum państwa Daków. Fortece (cytadele), nazywane przez Rzymian
podczas wojen z Dakami "ufortyfikowanymi górami", były szczytowym
osiągnięciem dackiej architektury (łączącym budowle drewniane i
murowane). Wznoszono je od I w. p.n.e., w okresie rozkwitu państwa
Daków. Skupione w terenie górzystym, położone w niewielkich
odległościach od siebie, tworzyły zaplanowany, koncentryczny system
obronny, wzmocniony położonymi pomiędzy fortecami punktami umocnionymi o
mniejszym znaczeniu oraz kilkudziesięcioma wieżami obserwacyjnymi.
Najbardziej znana z fortec, Sarmizegetusa Regia, była stolicą słynnych władców Daków, Burebisty i Decebala.
Przez długie lata za jej pozostałości uznawano znane od XVI w. ruiny
rzymskiego miasta Ulpia Traiana Sarmizegetusa; w rzeczywistości miasto
to zostało wzniesione po podboju Dacji przez Rzymian. Dopiero w XX w. zidentyfikowano dawną stolicę dacką.
Costești-Cetățuie w Costești
Costești-Blidaru w Costeșt
Piatra Roșie w Luncani
Bănița
Căpâlna
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz