Dawne miasto Dholavira, będące południowym ośrodkiem cywilizacji harappańskiej, leży na pustynnej wyspie Khadir w stanie Gudżarat. Było zamieszkałe od ok. 3.000 do 1500 r. p.n. e. Jest to jeden z najlepiej zachowanych ośrodków miejskich z tego okresu w Azji Południowo-Wschodniej. Obszar obejmuje miasto umocnione fortyfikacjami i teren cmentarzyska. Miasto było położone strategicznie między dwiema sezonowymi rzekami, pozwalającymi na pozyskiwanie cennej wody. Pozostałości archeologiczne obejmują zamek otoczony potężnymi fortyfikacjami, centrum ceremonialne, a także ulice i różnej wielkości domy. Skomplikowany system gospodarowania wodą świadczy o innowacyjności i wytrwałej walce mieszkańców o przetrwanie i rozwój w niesprzyjających warunkach. Na rozległym cmentarzysku występuje sześć typów grobowców, wiele mówiących o wizji śmierci, jaką mieli Harappanie. Odkryte w trakcie prac wykopaliskowych warsztaty, w których zajmowano się obróbką pereł i wykonywaniem wyrobów z różnych materiałów, takich jak miedź i muszle oraz biżuterii z kamieni półszlachetnych, terakoty, złota i kości słoniowej, świadczą o osiągnięciach artystycznych i technicznych właściwych cywilizacji harappańskiej. Zostały również odkryte ślady wymiany handlowej prowadzonej z innymi miastami tego kręgu cywilizacyjnego oraz z miastami w regionie Mezopotamii i Półwyspu Omańskiego.
.jpg)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz