Do 1755 r. miasto należało do sułtanatu Mataram, po jego podziale powstał m.in. sułtanat Yogyakarta[w innych językach, który później stał się protektoratem holenderskim. W czasie II wojny światowej pod okupacją japońską, w latach 1946–1950 pełniło czasowo funkcję stolicy Indonezji, gdyż Batawia była okupowana przez Holandię.
Centralna oś Yogykarta została wytyczona w XVIII wieku przez sułtana Mangkubumi i do dziś pełni funkcje związane z rządzeniem i tradycjami kulturalnymi na Jawie. Oś północ-południe, licząca 6 km, łączy Wzgórze Merapi i Ocean Indyjski ze znajdującym się pośrodku pałacem Kraton. Na północy i na południu wzdłuż osi leżą emblematyczne obiekty powiązane ze sobą funkcjami obrzędowymi. Oś reprezentuje główne wierzenia o Wszechświecie obecne w kulturze Jawy, w tym wierzenia dotyczące cykli życia.
Najważniejszym zabytkiem jest Keraton lub Kraton, pałac sułtański zbudowany w latach 1755–1795 w Yogyakarcie, podczas panowania sułtana Hamengkubuwono I. Kompleks pałacowy składa się z komnat ceremonialnych, sali tronowej, meczetu, pawilonów dla gości. Znajdują się tu również koszary, odlewnie uzbrojenia i amunicji oraz dwa place defilad. Do dyspozycji rodziny królewskiej jest również rozległy ogród. Cały kompleks jest otoczony murem.
Zamek na wodzie Tamansari został zbudowany w 1758 roku jako ogród, mieszkały tu konkubiny sułtana. Leży w odległości 2 km. od pałacu Kraton.
Sumur Gumuling leży w pobliżu Tamansari. Jest to okrągły meczet z podziemnymi tunelami.
.jpg)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz