Qufu to miasto na prawach powiatu we wschodnich Chinach, w prowincji Szantung, w prefekturze miejskiej Jining. Jest legendarnym miejscem urodzenia Konfucjusza. W Okresie Wiosen i Jesieni było stolicą państwa Lu. Świątynia Konfucjusza powstała pierwotnie jako skromny pawilon pamięci, jednak – głównie w czasach dynastii Ming i Qing
– rozbudowano ją w kompleks rozmiarów jednej piątej centrum miasta.
Centralną budowlą kompleksu jest tzw. Pawilon Dacheng, ostatnio
przebudowany w 1724 roku. Wzniesiono go z kamienia specjalnie
importowanego z gór Xishan, a rzeźbione kolumny wspierają dach pokryty
szkliwionymi, żółtymi dachówkami. Dawniej odprawiano tu rytuały w dzień
urodzin Konfucjusza. Wykonywano tu wówczas taniec na cześć wielkiego
mędrca przy akompaniamencie bębnów i przy śpiewach w świetle pochodni. W
miejscowym muzeum wystawiono instrumenty muzyczne, wykorzystawane
podczas tej uroczystości. Na terenie kompleksu świątynnego znajduje się ponadto przeszło tysiąc stel z inskrypcjami z okresu od dynastii Han, aż po dynastię Qing.
Dom Konfucjusza
Las Konfucjański zwany też Cmentarzem Konfucjusza,
położony w odległości około 2 km na północ od rezydencji, jest
największym sztucznym parkiem i najlepiej zachowanym starym cmentarzem w
Chinach. Jego powierzchnia wynosi 200 ha, a otaczający go mur ma
długość ok. 10 km. Pochowano tu zarówno samego Konfucjusza, jak i jego
potomków (prawo do pochowania w tym miejscu przysługuje członkom rodu
Kong do dzisiaj). Sam grób wielkiego mistrza jest prostym ogrodzonym
kopcem porośniętym trawą, przed którym stoi stela z okresu dynastii Ming. Prowadzi do niego droga, wzdłuż której ustawiono kamienne posągi panter, gryfów
i nienaturalnej wielkości strażników. Na całym obszarze parku znajdują
się ponadto liczne świątynie i pawilony, a także rzeźby, zdobione
tablice i kamienie nagrobne.
Rezydencja Konfucjusza została wzniesiona w XVI
wieku i była później kilkakrotnie rozbudowywana. Składa się na nią
labirynt sal i pawilonów. Jest to najbardziej okazała siedziba magnacka w
Chinach, należąca niegdyś do potomków wielkiego mędrca. Z wizytą
przyjeżdżali tu często nawet sami cesarze. Właśnie dzięki ochronie
cesarskiego dworu przetrwały tu stare meble, ceramika i rękodzieła, z
których niektóre wystawiono w gablotach. Na wschód od głównej bramy rezydencji wznosi się, tzw. "Wieża
Schronienia", gdzie członkowie rodu Kong mogli się ukrywać w czasie
powstań chłopskich. W skład kompleksu wchodzą ponadto gabinety, pokoje
gościnne, biblioteki, małe świątynie i apartamenty dla osób z bocznych
gałęzi rodu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz