Będące połączeniem tańca i śpiewu, As-Samer praktykowane jest w wielu rejonach Jordanii, przy różnych okazjach, najczęściej jednak podczas uroczystości weselnych. W dniu ślubu goście, za namową ojca pana młodego, ustawiają się w szereg, klaszcząc w dłonie i śpiewając. W przedstawieniu, które następuje później, określone role odgrywane są przez wyznaczone wcześniej osoby. Al-Haszi to kobieta z zasłoniętą twarzą, jedna z zaproszonych krewnych, która śpiewa i tańczy przed szpalerem gości ubrana w czarną abaję (luźne okrycie, zakrywające noszony pod spodem strój). Kolejną osobą przedstawienia jest Wak Al-Haszi, krewna Al-Haszi, która łapie ją za rękaw lub inną część abai, prosząc by usiadła. Wtedy przychodzi kolej na Al-Badda, mężczyznę, który śpiewając, zwraca się bezpośrednio do Al-Haszi, by ostatecznie wznowić taniec recytując poezję. Strofy poezji stanowią integralną część tej tradycji kulturowej, wyrażając radość, spokój, wzajemną empatię i zażyłość pomiędzy uczestnikami wydarzenia. Al-Samer służy zacieśnianiu więzi społecznych i wspólnotowych. Obserwatorzy zachęcani są do spontanicznego przyłączenia się do uroczystości, dzięki czemu wiedza i umiejętności związane z tą tradycja przekazywane są w sposób naturalny kolejnym pokoleniom.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz