Mongolska kaligrafia jest techniką zapisu klasycznego mongolskiego pisma, obejmującego dziewięćdziesiąt liter łączonych pionowo ciągłymi kreskami, które tworzą słowa. Litery układane są przy pomocy sześciu podstawowych kresek, nazywanych głową, zębem, trzonem, żołądkiem, dziobem i ogonem. Ta precyzyjna forma pisma używana jest do pisania oficjalnych listów, zaproszeń, korespondencji dyplomatycznej i listów miłosnych; służy również jako skrótowa metoda zapisu, zwana pismem synchronicznym, a także do tworzenia emblematów, znaków graficznych, monet i znaczków w formach „złożonych”. Zgodnie z tradycją, nauczyciele wyszukują najlepszych uczniów, z którymi ćwiczą sztukę kaligrafii przez pięć do ośmiu lat. Obecnie tylko trzech nauczycieli w średnim wieku z własnej woli kształci grupę ponad dwudziestu młodych kaligrafów. Wzrastające koszty utrzymania sprawiają, że mistrzowie kaligrafii nie są już w stanie kształcić swych uczniów nieodpłatnie, dlatego niezbędne jest uruchomienie specjalnych środków, które zachęciłyby młodych do zgłębiania tradycyjnej sztuki pisania oraz zapewniłyby ochronę i ożywienie tradycji mongolskiego pisma i kaligrafii.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz