Hedeby – historyczna średniowieczna osada, największe nordyckie miasto czasów wikingów i jednocześnie najstarsze (obok istniejącego Ribe) miasto duńskie - wspomniane w kronikach po raz pierwszy w roku 804. Położone było u nasady Półwyspu Jutlandzkiego, w miejscu dogodnej przewłoki między przesmykiem Schlei i rzeką Treene. W roku 808 władca duński Godfred przesiedlił nad rzekę Schlei kupców ze słowiańskiego emporium Rerik oraz zabezpieczył przesmyk i przewłokę systemem umocnień Dannevirke. W wyniku tej akcji rozwinął się w IX i XI wieku jeden z ważniejszych ośrodków wczesnomiejskich północnej Europy. W świetle wykopalisk już w drugiej połowie VIII w. na wyniesieniu nad odnogą Schlei, zwaną Haddebyer Noor, powstało osiedle zamieszkane przez przybyszów z Fryzji lub Saksonii. Około 800 r. założono nieco dalej na północ dalszą osadę. Hedeby było ważnym targiem i portem. Było to znane miejsce handlu niewolnikami, tędy przewożono futra, skóry i inne płody północnych lasów i mórz na rynki Europy Zachodniej, a sprowadzano zboże, wino, żarna, naczynia szklane, gliniane, kamienne, różnego typu biżuterię, broń. Do miasta docierała obca moneta. Znaleziska świadczą o kontaktach zarówno z Europą Zachodnią, jak krajami skandynawskimi i nadbałtyckimi, pośrednio zaś nawet ze światem muzułmańskim. Odkrycia archeologiczne ujawniły zarazem, że już w. IX w. Hedeby było znacznym ośrodkiem wytwórczości rzemieślniczej. Natrafiono na ślady pracowni kowalskich, rogowniczych; szklarskiej. Największym rozmachem wyróżniało się jednak złotnictwo, wyrób biżuterii ze srebra i brązu.
fuente: http://www.messagetoeagle.com/
fuente: https://laerkelunden.dk/aktiviteter/hedeby/
fuente: https://www.ostseefjordschlei.de/regionen-und-staedte/wikingerstadt-schleswig/wikinger-museum-haithabu/
Danevirke składał się z długiego wału ziemnego wzmocnionego palisadą oraz kilku wałów pomocniczych zbudowanych w różnych okresach. Rozciągał się na długości około 30 km, od okolic Hedeby na wschodzie do rozległych mokradeł na zachodzie półwyspu Jutlandzkiego i miał za zadanie chronić południową granicę Danii. W późniejszych wiekach, zwłaszcza w epoce wikingów, był wielokrotnie rozbudowywany. Nie jest do końca jasne, kiedy rozpoczęły się pierwsze prace nad wałem, ale z badań dendrochronologicznych wynika, że najstarszą znaną część wzniesiono w 737 roku. Mierzyła ona około 7 km i zbudowana była głównie z ziemi i drewna. Przypuszcza się, że pierwsze umocnienia wzniósł duński władca Ongendus, w celu ochrony swych terytoriów przed Sasami lub Słowianami. Inna wersja mówi, że stanowiły odpowiedź duńskiego władcy na działania Karola Młota, który prowadził wówczas kampanię przeciwko Sasom. Gdy kilkadziesiąt lat później Karol Wielki ostatecznie podbił Saksonię, a Frankowie i Duńczycy stali się sąsiadami, zaczęło dochodzić między nimi do napięć i konfrontacji. Frankońskie roczniki państwowe wspominają, że w 808 roku król duński, Godfred postanowił wznieść wał graniczny rozciągający się od Morza Bałtyckiego do Morza Północnego. Fortyfikacja miała ponadto zawierać tylko jedną bramę nieopodal Hedeby. Władca chciał w ten sposób zabezpieczyć swoje królestwo i oddzielić je od imperium Franków. Przypuszcza się jednak, że Duńczycy, którzy od dawna prowadzili spory z Saksończykami, zaczęli wznosić pierwsze umocnienia już w VI wieku lub wcześniej, na co wskazują badania archeologiczne.
fuente: https://www.danevirkemuseum.de/omdanevirke/kort-om-danevirke/
fuente: danmarkshistorien.dk/historiske
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz