Górski krajobraz Hawraman/Uramanat jest związany z tradycyjną kulturą społeczności hawrami, rolniczo-pasterskiego ludu kurdyjskiego zamieszkującego te tereny od III wieku p.n.e. Dobro światowego dziedzictwa, leżące w samym sercu gór Zagros, na terenie prowincji Kurdystan i prowincji Kernanshah wzdłuż zachodniej granicy Iranu, składa się z dwóch części: doliny środkowej i wschodniej (Zhaverud i Takht w prowincji Kurdystan) i doliny zachodniej (Lahun, w prowincji Kernanshah). Model osiedli ludzkich w tych dwóch dolinach ukształtował się na przestrzeni tysiącleci pod wpływem surowych warunków górskich. Domostwa spiętrzone na stromych stokach i tarasowe ogrody z murkami z suchego kamienia oraz sezonowe pędzenie zwierząt pnącymi się pionowo w górę szlakami to cechy wyróżniające miejscowy tryb życia i kulturę ludności hawrami, wybierającej na miejsce pobytu, zależnie od pory roku, doliny lub wyżyny górskie. Dowodem jej nieprzerwanej obecności w tym krajobrazie górskim, w którym występuje wyjątkowa różnorodność biologiczna, z wieloma endemicznymi gatunkami flory i fauny, są kamienne narzędzia, groty i skalne schronienia, tumulusy, pozostałości stałych i tymczasowych osad, a także warsztaty, cmentarzyska, drogi, wioski, zamki itd. Wpis obejmuje dwanaście wiosek.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz