Taijiquan to tradycyjne ćwiczenia fizyczne, oparte na relaksacyjnych, okrężnych ruchach ciała, połączonych z kontrolą oddechu i utrzymaniem umysłu w stanie niezmąconego spokoju. Powstałe w połowie XVII wieku w powiecie Wenxian w prowincji Henan w środkowych Chinach, taijiquan jest obecnie praktykowane w całym kraju, przez ludzi w każdym wieku, wywodzących się z różnych środowisk i grup etnicznych. Podstawę taijiquan stanowią wubu (pięć kroków) i bafa (osiem technik), uzupełnione sekwencją ruchów, ćwiczeń i tuishou (wzajemne pchnięcia rąk pomiędzy dwoma uczestnikami). Pod wpływem myśli taoistycznej i konfucjańskiej oraz teorii tradycyjnej medycyny chińskiej, ten element dziedzictwa rozwinął się w kilka szkół (lub stylów), które przyjęły nazwy różnych praktykujących go klanów lub mistrzów taijiquan. Wiedza i umiejętności związane z tym elementem dziedzictwa są bowiem przekazywane w ramach klanu lub w relacji mistrz-uczeń. Ten ostatni związek sankcjonowany jest specjalną ceremonią, zwaną baishi. Nauczanie taijiquan zostało również włączone do formalnego systemu edukacji. Jego filozofia opiera się na koncepcji dwóch rządzących światem, uzupełniających się pierwiastków yin i yang oraz na kulturowym zrozumieniu jedności nieba i świata ludzi. Tradycja taijiquan propagowana jest w licznych legendach, przysłowiach, rytuałach i z pomocą wielu innych środków wyrazu.
.jfif)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz